پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

مسلم آمد یار مرا دل افروزی


مسلم آمد یار مرا دل افروزی    چه عشق داد مرا فضل حق زهی روزی
اگر سرم برود گو برو مرا سر اوست    رهیدم از کله و از سر و کله دوزی
دهان به گوش من آورد و گفت در گوشم    یکی حدیث بیاموزمت بیاموزی
چو آهوی ختنی خون تو شود همه مشک    اگر دمی بچری تو ز ما به خوش پوزی
چو جان جان شده‌ای ننگ جان و تن چه کشی    چو کان زر شده‌ای حبه‌ای چه اندوزی
به سوی مجلس خوبان بکش حریفان را    به خضر و چشمه حیوان بکن قلاوزی
شراب لعل رسیده‌ست نیست انگوری    شکر نثار شد و نیست این شکر خوزی
هوا و حرص یکی آتشیست تو بازی    بپر گزاف پر و بال را چه می‌سوزی
خمش که خلق ندانند بانگ را ز صدا    تویی که دانی پیروزه را ز پیروزی


همچنین مشاهده کنید