تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت

تقدیر که یک چند مرا از تو جدا داشت		از جان گله دارم که مرا زنده چرا داشت؟
اندوه جدایی ز کسی پرس که یک چند		دور فلک از صحبت یارانش جدا داشت
داغ دگر این است که از گریه بشستم		آن داغ که دامانت ز خون دل ما داشت