نی پای آنکه از سرکویت سفر کنم

نی پای آنکه از سرکویت سفر کنم		نه دست آنکه دست به زلف تو در کنم
ذوق جفا وجور تو برمن حرام باد		گر من بجز وفای تو کاری دگر کنم
چشمت بخواب ناز و مرا قصه‌ی دراز		آمد شبم بروز سخن مختصر کنم