کنژونکتیویت ثانوی به داکریوسیستیت با کانالیکولیت

داکريوسيستيت مزمن، ممکن است منجر به کنژونکتيويت پنوموکوکى (اغلب به‌صورت يک‌طرفه و مقاوم به درمان) و کنژونکتيويت ناشى از استرپتوکوک بتاهموليتيک (اغلب به‌صورت فوق حاد چرکي) شود.

کاناليکوليت ناشى از اکتينومايسس اسرائيلى يا گونه‌هاى کانديدا، ممکن است منجر به کنژونکتيويت موکوپرولانت يک‌طرفه مزمن شوند. تخليه کاناليکول درگير، درمان کننده است.