گلوکوم مادرزادی

بيمارى نادرى است با سه زير مجموعه:

در گلوکوم زاويه باز به کمک گونيولنز و ليزر (معمولاً آرگون)، شبکه ترابکولار را مى‌سوزانند تا خروج زلاليه تسهيل شود (نتايج متغير). در بيشتر موارد طى ۵-۲ سال فشار داخل چشم تدريجاً به فشار قبل از درمان باز مى‌گردد. ۱. ناهنجارى رشدى محدود به زاويه؛ ۲. ناهنجارى رشدى سگمان قدامى نظير سندرم Axenfeld، آنومالى Peter و سندرم Rieger که رشد عنبيه و قرنيه نيز با ناهنجارى همراه است؛ و ۳. ناهنجارى زاويه همراه ناهنجارى‌هاى چشمى و خارج چشمى نظير aniridia استورج و وبر، نوروفيبروماتوز، سرخجه مادرزادى و سندرم Low.

تشخيص گلوکوم مادرزادى در ۵۰% موارد بدو تولد، در ۷۰% موارد تا ۶ ماهگى و در ۸۰% موارد تا پايان يکسالگى داده مى‌شود. اشکريزش اولين و شايعترين علامت آن مى‌باشد. علائم ديگر فوتوفوبى کاهش شفافيت قرنيه است. اصلى‌ترين نشانه، افزايش فشار داخل چشم است و مهمترين تغيير ناشى از آن بزرگ شدن cup اپتيک مى‌باشد. يافته‌هاى ديگر افزايش قطر قرنيه (بيش از ۵/۱۱ mm مهم است)، ادم اپى‌تليوم قرنيه، پارگى‌هاى غشاء دسمه چشم و ادم و کدورت استروماى قرنيه (بوفتالموس) مى‌باشد. به کمک معاينه مى‌توان آن را از مگالوکورنه‌آ، کدورت قرنيه ناشى از ديستروفى مادرزادى يا موکوپلى‌ساکاريدوز و پارگى تروماتيک غشاء دسمه تمايز داد. پارگى چشم با ضربه خفيف و کورى نتايج اين بيمارى است. درمان اين نوع گلوکوم جراحى گونيوتومي، ترابکولوتومى يا ترابکولکتومى است و در بعضى انواع درمان طبى نيز علاوه بر جراحى لازم مى‌شود.