افتالموپلژی اینترنوکلئار

شايعترين تظاهر آسيب دسته طولى داخلى (MLF)، افتالموپلژى اينترنوکلئار مى‌باشد که در آن حرکات افقى کونژوگه چشم‌ها به‌علت قطع راه ارتباطى هسته زوج VI با هسته زوج III مختل شده است. در اين حالت در زمان نگاه به‌سمت مقابل ضايعه، چشم سمت ضايعه ادداکشن انجام نمى‌دهد و چشم سمت مقابل، جهت حفظ ديد دوچشمي، دچار نيستاگموس جبرانى مى‌شود (ضايعه در سمت مقابل جهتى است که گيز کونژوگه آن مختل شده است). به‌جز در ضايعات ميدبرين همگرائى چشم‌ها سالم مى‌ماند. در موارد ضايعه دوطرفه MLF، موقع گيز به بالا، چشم‌ها دچار نيستاگموس عمودى و واگرائى مى‌شوند که به آن سندرم WEBINO; Wall-Eyed Bilateral Internuclear Ophtalmoplegia مى‌گويند. علل شايع افتالموپلژى اينترنوکلئار، MS (به‌ويژه در جوانان)، انفارکتوس ساقه مغز (به‌ويژه در پيران)، تومورها، AVM، انسفالوپاتى ورنيکه و اسنفاليت مى‌باشد. شايعترين علت موارد دوطرفه آن MS مى‌باشد. ضايعه هسته زوج VI يا رتيکولار فورميشن پارامدين پونز که به MLF همان سمت گسترش يابد منجر به فلج تمام حرکات افقى چشم همان سمت و فلج ادداکشن چشم مقابل مى‌شود که به آن سندرم يک و نيم (.One-and a-half S) يا اگزوتروپياى فلجى پونز مى‌گويند.