پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

پیشگیری و کنترل (۲)


  پيشگيرى ثانويه
پيشگيرى ثانويه شامل درمان بموقع بيماران با مايع‌ها، الکتروليت‌ها و پادزيست‌هاى مناسب است. در حال حاضر از آنجا که تأثير واکسن و اقدام‌هاى کنترلى ديگر ارزش چندانى طى اپيدمى‌ها ندارد و از طرفى درمان بيماران، آسان، ارزان و مؤثر مى‌باشد و با شناسائى و درمان بيماران مى‌توان از آلودگى بيشتر آب و مواد غذائى جلوگيرى نمود، اهميت درمان مورد تأکيد قرار مى‌گيرد. در ضمن با انجام تدبيرهاى درمانى کافي، دليلى براى تلف‌ شدن مبتلايان به وبا وجود ندارد.
  پيشگيرى ثالثيه
اين بيماران، گاهى ممکن است دچار اولسر قرنيه، کوله سيتيت، پنومونى (در مناطق سرد)، گانگرن انتهاها، آلت تناسلى و بيضه شوند و حوادث عروقى مغز نيز در سالمندان گزارش شده است. بنابر اين، در صورت بروز هريک از اين عوارض، لازم است از پيشرفت آنها و بروز داغ‌هاى پايدار جلوگيرى شود. دياليز و پيوند کليه در افرادى که به دليل نکروز حاد توبولرکليوي، کليه‌هاى خود را از دست داده‌اند، ممکن است لازم شود.
  ديگر اقدام‌هاى کنترلى
  اقدام‌هائى که طى طغيان‌ها، همه‌گيرى‌ها و پاندمى‌هاى بيمارى بايد انجام داد
- فراهم نمودن تسهيلات درمانى
- پيشگيرى داروئى (کموپروفيلاکسي) به‌ نحوى که پيش از اين ذکر شد
- اقدام‌هاى سريع، جهت حصول اطمينان از سالم بودن آب‌هاى مصرفى و جوشاندن آب‌هاى مورد مصرف تا زمانى که به مخزن اصلى آب منطقه، به‌اندازه کافي، کلر اضافه گردد و سپس جلوگيرى از آلودگى بعدى آبها
- فراهم نمودن امکانات مناسب، جهت دفع فاضلاب
- پژوهش درمورد وسايل انتقال
- نظارت بر فُرم تهيه اغذيه و اشربهٔ همگانى و جلوگيرى از آلودگى بعد از طبخ غذاها به‌ وسيله مگس يا دستان آلوده
- کنترل مگس
- ارتقاء آگاهى‌هاى بهداشتى مردم به‌وسيله صدا و سيما، مطبوعات، روحانيون مذاهب و معلمان مدارس و نهضت سوادآموزى
- کنترل همه‌گيرى رعب و وحشت، ازطريق رسانه‌هاى گروهي، توجيه شوراهاى اسلامى محلى و رابطان بهداشتى به ‌منظور اطلاع‌رسانى مستقيم به ساکنان محله‌هاى درگير همه‌گيرى.
  اقدام‌های کنترلی طی بروز حوادث و سوانحی مانند سيل، زلزله، آتشفشان، جنگ و امثال آن
در مناطقى که بيمارى وبا حالت بوميک (آندميک) دارد، تجمع تعداد زيادى از افراد در يک محل بدون اينکه امکانات کافى از نظر آب و غذاى سالم براى آنها فراهم گردد، بر خطر بروز همه‌گيرى وبا خواهد افزود و بنابر اين، مى‌بايد مسؤولان امر، به اين موضوع توجه داشته باشند.
۱. اولين مورد وباى وارده به هر کشور، اولين مورد انتقال محلى و حتى غيروارده وباى ناشى از سوش‌هاى ويبريوکلراى O1 و O139 را در مناطقى که قبل از آن عارى از بيمارى شناخته شده است، مى‌بايد با هر وسيلهٔ ممکن، به سازمان جهانى بهداشت و کشورهاى همسايه اطلاع داد.
۲. با کشتى‌ها، هواپيماها و وسايل نقليهٔ زمينى که از مناطق وبازده مى‌آيند، بايد طبق قوانين بهداشت بين‌المللى مصوب WHO برخورد گردد.
۳. سازمان جهانى بهداشت، در کسانى که قصد مسافرت به کشور ديگرى را دارند، واکسن وبا را توصيه نمى‌کند و هيچ کشورى هم به‌طور رسمى درخواست گواهى تزريق اين واکسن را نمى‌کند. طبق قوانين بين‌المللى بهداشت 'در مسافرانى که از مناطق آلوده مى‌آيند، درصورتى که در محدودهٔ زمانى دورهٔ نهفتگى بيمارى هستند يا علايم بالينى مشکوک به وبا دارند، لازم است آزمايش مدفوع انجام شود.'
۴. طى همه‌گيرى‌هاى شديد وبا مى‌توان از کمک‌هاى مراکز همکارى‌هاى سازمان جهانى بهداشت برخوردار شد.


همچنین مشاهده کنید