عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود

عهد جوانی گذشت، در غم بود و نبود		نوبت پیری رسید، صد غم دیگر فزود
کارکنان سپهر، بر سر دعوی شدند		آنچه بدادند دیر، باز گرفتند زود
حاصل ما از جهان نیست بجز درد و غم		هیچ ندانم چراست این همه رشک حسود
نیست عجب گر شدیم شهره به زرق و ریا		پرده‌ی تزویر ما، سد سکندر نبود
نام جنون را به خود داد بهائی قرار		نیست بجز راه عشق، زیر سپهر کبود