جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

تا سوی من آن چشم سیه را نگه افتاد


تا سوی من آن چشم سیه را نگه افتاد    از یک نگهش دل به بلایی سیه افتاد
من بنده‌ی آن خواجه که با مژده‌ی عفوش    هر بنده که بر خواست به فکر گنه افتاد
گردید امید دلم از ذوق فراموش    هرگه که مرا دیده به امیدگه افتاد
صد بار دل افتاد در آن چاه زنخدان    یک بار اگر یوسف کنعان به چه افتاد
از دست جفای تو شکایت نتوان کرد    مسکین چه کند کار چو با پادشه افتاد
دل از صف مژگان تو بیرون نبرد جان    مانند شکاری که بر جرگ سپه افتاد
در مرحله‌ی عشق تو ای سرو قباپوش    چندان بدویدیم که از سر کله افتاد
ز امید نگاهی که به حالش نفکندی    دردا که مریض تو به حال تبه افتاد
آنجا که فروغ مه من یافت فروغی    خورشید فروغی است که بر خاک ره افتاد


همچنین مشاهده کنید