|
| به قبرستان گذر کردم صباحی |
|
شنیدم ناله و افغان و آهی |
| شنیدم کله‌ای با خاک می‌گفت |
|
که این دنیا نمی‌ارزد بکاهی |
|
|
| هر آنکس مال و جاهش بیشتر بی |
|
دلش از درد دنیا ریشتر بی |
| اگر بر سر نهی چون خسروان تاج |
|
به شیرین جانت آخر نیشتر بی |
|
|
| هر آنکس عاشق است از جان نترسد |
|
یقین از بند و از زندان نترسد |
| دل عاشق بود گرگ گرسنه |
|
که گرگ از هی هی چوپان نترسد |
|
|
| هزاران دل بغارت برده ویشه |
|
هزارانت دگر خون کرده ویشه |
| هزاران داغ ریش ار ویشم اشمرد |
|
هنو نشمرده از اشمرده ویشه |
|
|
| اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ |
|
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ |
| اگر ملک سلیمانت ببخشند |
|
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ |
|
|
| غم عشق تو کی بر هر سر آیو |
|
همائی کی به هر بوم و بر آیو |
| زعشقت سرفرازان کامیابند |
|
که خور اول به کهساران بر آیو |
|
|
| ته که نوشم نه‌ای نیشم چرایی |
|
ته که یارم نه‌ای پیشم چرایی |
| ته که مرهم نه‌ای بر داغ ریشم |
|
نمک پاش دل ریشم چرایی |
|
|
| بیته یکدم دلم خرم نمانی |
|
اگر رویت بوینم غم نمانی |
| اگر درد دلم قسمت نمایند |
|
دلی بی غم درین عالم نمانی |
|
|
| اگر یار مرا دیدی به خلوت |
|
بگو ای بی‌وفا ای بیمروت |
| گریبانم ز دستت چاک چاکو |
|
نخواهم دوخت تا روز قیامت |
|
|
| فلک نه همسری دارد نه هم کف |
|
بخون ریزی دلش اصلا نگفت اف |
| همیشه شیوه‌ی کارش همینه |
|
چراغ دودمانیرا کند پف |
|
|
| فلک در قصد آزارم چرائی |
|
گلم گر نیستی خارم چرائی |
| ته که باری ز دوشم بر نداری |
|
میان بار سربارم چرایی |
|
|
| زدل نقش جمالت در نشی یار |
|
خیال خط و خالت در نشی یار |
| مژه سازم بدور دیده پرچین |
|
که تا وینم خیالت در نشی یار |
|
|
| پریشان سنبلان پرتاب مکه |
|
خمارین نرگسان پرخواب مکه |
| براینی ته که دل از مابرینی |
|
برنیه روزگار اشتاب مکه |
|
|
| جره بازی بدم رفتم به نخجیر |
|
سبک دستی بزد بر بال من تیر |
| برو غافل مچر در کوهساران |
|
هران غافل چرد غافل خورد تیر |
|
|
| مو آن رندم که نامم بی‌قلندر |
|
نه خان دیرم نه مان دیرم نه لنگر |
| چو روج آیو بگردم گرد گیتی |
|
چو شو آیو به خشتی وانهم سر |
|
|
| مرا نه سر نه سامان آفریدند |
|
پریشانم پریشان آفریدند |
| پریشان خاطران رفتند در خاک |
|
مرا از خاک ایشان آفریدند |
|
|
| بی ته هر شو سرم بر بالش آیو |
|
چو نی از استخوانم نالش آیو |
| شب هجران بجای اشک چشمم |
|
ز مژگان پاره‌های آتش آیو |
|
|
| مو که چون اشتران قانع به خارم |
|
جهازم چوب و خرواری ببارم |
| بدین مزد قلیل و رنج بسیار |
|
هنوز از روی مالک شرمسارم |
|
|
| سرم چون گوی در میدان بگرده |
|
دلم از عهد و پیمان بر نگرده |
| اگر دوران به نااهلان بمانه |
|
نشینم تا که این دوران بگرده |
|
|
| دلم از دست تو دایم غمینه |
|
ببالین خشتی و بستر زمینه |
| همین جرمم که مو ته دوست دیرم |
|
که هر کت دوست دیره حالش اینه |
|
|
| چرا آزرده حالی ای دل ای دل |
|
همه فکر و خیالی ای دل ای دل |
| بساجم خنجری دل را برآرم |
|
بوینم تا چه حالی ای دل ای دل |
|
|
| مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل |
|
بمو دایم به جنگی ای دل ای دل |
| اگر دستم فتی خونت بریجم |
|
بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل |
|
|
| شب تاریک و سنگستان و مو مست |
|
قدح از دست مو افتاد و نشکست |
| نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت |
|
وگرنه صد قدح نفتاده بشکست |
|
|
| کشیمان ار بزاری از که ترسی |
|
برانی گر بخواری از که ترسی |
| مو با این نیمه دل از کس نترسم |
|
دو عالم دل ته داری از که ترسی |
|
|
| مو آن رندم که پا از سر ندونم |
|
سراپایی بجز دلبر ندونم |
| دلارامی کز او دل گیرد آرام |
|
بغیر از ساقی کوثر ندونم |
|
|
| مرا عشقت ز جان آذر برآره |
|
زپیکر مشت خاکستر برآره |
| نهال مهرت از دل گر ببرند |
|
هزاران شاخه دیگر برآره |
|
|
| تن محنت کشی دیرم خدایا |
|
دل با غم خوشی دیرم خدایا |
| زشوق مسکن و داد غریبی |
|
به سینه آتشی دیرم خدایا |
|
|
| بود درد مو و درمانم از دوست |
|
بود وصل مو و هجرانم از دوست |
| اگر قصابم از تن واکره پوست |
|
جدا هرگز نگردد جانم از دوست |
|
|
| خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت |
|
خرم آنانکه این آلالیان کشت |
| بسی هند و بسی شند و بسی یند |
|
همان کوه و همان صحرا همان دشت |
|
|
| غم عشقت بیابان پرورم کرد |
|
فراقت مرغ بی‌بال و پرم کرد |
| بمو واجی صبوری کن صبوری |
|
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد |
|
|
| سه درد آمو بجانم هر سه یکبار |
|
غریبی و اسیری و غم یار |
| غریبی و اسیری چاره دیره |
|
غم یار و غم یار و غم یار |
|
|
| تویی آن شکرین لب یاسمین بر |
|
منم آن آتشین دل دیدگان تر |
| از آن ترسم که در آغوشم آیی |
|
گدازد آتشت بر آب شکر |
|
|
| خوشا آنانکه پا از سر ندونند |
|
مثال شعله خشک و تر ندونند |
| کنشت و کعبه و بتخانه و دیر |
|
سرائی خالی از دلبر ندونند |
|
|
