پیپراسیلین سدیم - PIPERACILLIN SODIUM

	نام فارسى		پيپراسيلين سديم
	نام انگليسى		PIPERACILLIN SODIUM
	نام تجارى دارو		Pipracil, Picillin
	گروه دارويى		آنتى‌بيوتيک
	گروه شيميايى دارو		پني‌سيلين وسيع‌الطيف
	مكانيسم اثر		با همانندسازى ديواره سلولى ارگانيسم‌هاى حساس تداخل مي‌کند و ديواره سلولى به‌علت عدم ثبات اسمزى ناشى از فشار اسمزي، متورم شده و از بين مي‌رود.
	موارد مصرف		عفونت‌هاى تنفسي، پوست، دستگاه ادرارى و استخوان، سوزاک، پنوموني، و بر کوکسي‌هاى گرم مثبت (استافيلوکوک اورئوس، استافيلوکوک پيوژن، استرپتوکوک ويريدنس، استرپتوکوک فکاليس، استرپتوکوک بويس و استرپتوکوک پنومونيه) و کوکسي‌هاى گرم منفى (نيسرياگنوره و نيسريامننژيتيديس) و باسيل‌هاى گرم مثبت (کلستريديوم پرفرنژنس، کلستريديوم تتاني) و باسيل‌هاى گرم منفى (باکتروئيدس، F.nucleatum، اشرشياکلي، کلبسيلا، پروتئوس ميرابيليس، P.rehgesii p.vulgaris M.morgani، انتروباکتر، سيتروباکتر، پسودومونا، آئوروژينزا، سراتيا، آسينتوباکتر، پپتوکوک، پپتواسترپتوکوک و يوباکتريوم).
	ميزان مصرف		عفونت‌هاى سيستميک: بالغين و کودکان بزرگتر از ۱۲ سال: عضلاني/ وريدى mg/kg/day 100-300 در دوزهاى منقسم هر ۶ـ۴ ساعت (حداکثر ۴ گرم هر ۶ ساعت). پروفيلاکسى از عفونت‌هاى جراحي: بالغين: وريدى ۲ گرم، ۱ـ۵/۰ ساعت قبل از عمل، ممکن است در طى عمل يا بعد از آن تکرار شود. عفونت‌هاى شديد، سودومونا: بالغين: ۳gr به‌صورت وريدى يا عضلانى هر ۴ ساعت (حداکثر ۲۴gr/day). گونودره بدون عارضه: بالغين: ۱gr پروبنسيد، سپس ۲gr پيپراسيلين از راه عضلاني. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به پني‌سيلين‌ها، نوزادان.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: خوني: آنمي، افزايش زمان سيلان، مهار فعاليت مغز استخوان. گوارشي: تهوع، استفراغ، اسهال، افزايش ALT,AST, درد شکم، گلوسيت، کوليت. ادراري‌تناسلي: اوليگوري، پروتئينوري، هماچوري، واژينيت، مونيلياز، گلومرولونفريت. دستگاه عصبى مرکزي: بي‌حالي، توهم، اضطراب، افسردگي، پرش، اغماء، تشنج. متابوليک: هيپوکالمي، هيپوناترمي. احتياطات: در حاملگى (در گروه B قرار دارد)، حساسيت مفرط به سفالوسپورين‌ها، نارسائى احتقانى قلبى بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: اوج اثر: وريدى ۵ دقيقه، عضلانى ۴۵ دقيقه. انتشار: گسترده، با غلظت زياد در ادرار و صفرا ترشح مي‌شود، در التهاب مننژ به CSF وارد مي‌شود. متابوليسم: کبدى (به‌طور آهسته). دفع: کليوى و صفراوى (نيمه عمر ۳۵/۱ ـ ۶/۰ ساعت). تداخلات داروئي: مصرف همزمان با داروهاى ضدانعقادى باعث تشديد خطر خونريزى مي‌شود؛ پروبنسيد باعث کاهش دفع دارو و افزايش مدت اثر آن مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ نسبت I&O، را بررسى کنيد، هماچورى و اوليگورى را گزارش دهيد زيرا پني‌سيلين در دوزهاى بالا نفروتوکسيک است. ـ هر بيمار با گرفتارى سيستم کليوى را بررسى کنيد زيرا در عملکرد ضعيف سيستم کليوى دارو به آهستگى ترشح مي‌شود و مسموميت ممکن است به‌سرعت رخ دهد. ـ تست‌هاى کبدي: ALT, AST. ـ تست‌هاى خوني: تعداد گلبول‌هاى سفيدخون، گلبول‌هاى قرمز، هماتوکريت و هموگلوبين، زمان سيلان. ـ تست‌هاى کليوي: کامل ادرار، پروتئين، خون. ـ قبل از دارودرمانى C&S را بررسى کنيد، بعد از گرفتن کشت، به زودى دارو داده مي‌شود. توصيه‌ها: ـ براى تزريق وريدى يک گرم از دارو را در ۵ml يا بيشتر آب‌مقطر يا کلريدسديم %۹/۰ رقيق کنيد، آن را تکان داده و در مدت ۵ـ۳ دقيقه به بيمار بدهيد، ممکن است رقيق کردن بعدى دارو، با دکستروز واتر ۵ درصد و نرمال سالين %۹/۰ انجام شود در مدت نيم‌ساعت، به بيمار داده شود. داروى اوليه وريدى قطع مي‌شود. ـ دارو را بعد از C&S، به‌طور کامل بدهيد. روش تهيه / تجويز: ـ در هنگام تزريق دارو، به وسايلى چون آدرنالين، ساکشن، ست‌تراکئوستومي، لوله‌گذارى داخل تراشه‌اى بايد دسترسى داشت. ـ در هنگام حملات اسهال، بيمار بايد مايعات کافى (mL2000) دريافت کند. ـ بعد از اطمينان از تجويز پزشک، براى بررسى آلرژي، تست خراش را انجام دهيد. تست را معمولاً وقتى انجام دهيد که پني‌سيلين تنها داروى انتخابى باشد. ـ دارو را در دماى اتاق نگهدارى کنيد محلول تهيه شده را براى مدت ۲۴ ساعت يا ۷ روز در يخچال بگذاريد. ارزيابى باليني: پاسخ‌درماني: از بين رفتن تب، ترشح چرکي، قرمزي، التهاب. الگوى روده قبل و بعد از زايمان. بعد از تجويز پني‌سيلين، بثورات پوستى را به‌مدت يک هفته بعد از قطع دارو ارزيابى کنيد. وضعيت تنفسي: تعداد، ويژگي، خس‌خس، احساس فشار در قفسه سينه. قبل از شروع درمان، آلرژى و هرگونه واکنش داروئى را ارزيابى کرده و اين موارد را در چارت يا کاردکس مشخص نمائيد. آموزش به بيمار و خانواده: ـ ممکن است بعد از کامل شدن دوره درمان با دارو، کشت انجام شود. ـ گلودرد، تب و خستگى را گزارش کنيد (ممکن است بيانگر اضافه شدن عفونت باشد). ـ اگر آلرژى به پني‌سيلين وجود داشته باشد مريض بايد پلاک يا کارت شناسائى با خود حمل نمايد. ـ اگر اسهال رخ داد به پرستار اطلاع دهيد. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: مثبت کاذب: گلوکز ادرار، پروتئين ادرار، کومبس. درمان مصرف بيش از حد دارو: قطع دارو، بازکردن راه هوائي، تجويز اپي‌نفرين، آمينوفيلين، اکسيژن، کورتيکوستروئيد وريدى براى موارد آنافيلاکسي.