کاپتوپریل - CAPTOPRIL

	نام فارسى		کاپتوپريل
	نام انگليسى		CAPTOPRIL
	نام تجارى دارو		Capoten
	گروه دارويى		ضد فشارخون
	گروه شيميايى دارو		مهاركننده آنزيم رنين - آنژيوتنسين (ACE)
	مكانيسم اثر		به‌طور انتخابى باعث مهار سيستم رنين - آنژيوتانسين - آلدوسترون مي‌شود؛ مهار آنزيم تبديل‌كنندۀ آنژيوتانسين (ACE) و بالطبع جلوگيرى از تبديل‌شدن آنژيوتانسين I به II، كه نتيجتاً باعث گشادى عروق شريانى و وريدى مي‌گردد.
	موارد مصرف		هيپرتانسيون، نارسائى قلبى كه به درمان‌هاى معمولى پاسخ نمي‌دهند.
	ميزان مصرف		فشارخون بدخيم: بالغين: خوراكى 25mg كه هر دوساعت مقدار آن افزوده مي‌شود تا پاسخ موردنظر به‌دست بيايد، حداكثر تا 450mg/day. فشارخون: دوز اوليه: 12/5 ميلي‌گرم؛ 3-2 بار در روز؛ مي‌توان دوز دارو را تا حد 50mg دو تا سه‌بار در روز به فواصل 2-1 هفته‌اى افزايش داد؛ دوز معمولى دارو 50mg دو تا سه‌بار در روز مي‌باشد و حداكثر دوز دارو 450mg مي‌باشد. نارسائى احتقانى قلب: بالغين: خوراكى 12/5mg دفعات 3-2 بار در روز با ديورتيك و ديژيتال داده مي‌شود. مي‌توان تا حد 50mg دو تا سه بار در روز نيز تجويز نمود، و درصورت نياز پس از 14 روز دارو را تا حد 150mg سه‌بار در روز افزايش مي‌دهيم. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، حاملگى (گروه C)، شيردهي، بلوك قلبى بچه‌ها و در هنگام مصرف ديورتيك‌هاى نگهدارندۀ پتاسيم.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: قلبى عروقي: هيپوتانسيون. ادرارى تناسلي: ناتوانى جنسي، ديزوري، شب‌ادراري، پروتئين اوري، سندرم نفروتيك، نارسايى قابل برگشت كليوي، پلي‌اوري، اليگوري، تكرر ادراري. خوني: نوتروپني، پان‌سيتوپني، هيپركالمي، هيپوناترمى (در CHF). پوستي: راش، آنژيوادم. تنفسي: برونکواسپاسم، ديس‌پنه، سرفه، هيپرکالمي. گوارشي: از دست‌دادن قدرت چشائي، تهوع، استفراغ، خشکى دهان، اسهال، يبوست، کاهش وزن. دستگاه عصبى مرکزي: سردرد، بي‌خوابي، خستگي، پارستنري. احتياطات: در افراد دياليزي، هيپوولمي، لوسمي، اسکلرودرمي، لوپوس اريتماتوزيس، ديسکرازى خوني، نارسائى احتقانى قلب، ديابت مليتوس، بيمارى کليوي، بيمارى تيروئيد، COPD و در آسم با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: ۷۵ـ۶% (همراه غذا ۴۰ـ۲۵%). شروع اثر: ۶۰ـ۱۵ دقيقه. اوج اثر: ۹۰ـ۶۰ دقيقه. مدت اثر: ۱۲ـ۶ ساعت انتشار: از CNS رد نمي‌شود متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر: کمتر از ۳ ساعت). تداخلات داروئي: آسپرين و NSAIDS باعث کاهش اثرات هيپوتانسيو مي‌شوند؛ مصرف همزمان آميلورايد و اسپيرونولاکتون خطر هيپرکالمى را تشديد مي‌کنند؛ پروبنسيد باعث کاهش دفع و افزايش اثر دارو مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ مطالعات خوني: نوتروفيل، کاهش پلاکت، فشارخون قبل و پس از شروع درمان هر دو هفته تا ۳ ماه. ـ مطالعات کليوي: پروتئين، BUN، کراتينين، افزايش اين سه را بررسى کنيد که مي‌تواند نشانگر سندرم نفروتيکى باشد. ـ تست‌هاى عملکرد پايه‌اى کليوى و کبدى قبل از شروع درمان. ـ ميزان پتاسيم، هرچند به‌ندرت هيپرکالمى ايجاد مي‌شود. ـ با استفاده از Dip-Stick به‌طور روزانه پروتئين ادرارى را در نمونه صبحگاهى بررسى کنيد، اگر افزايش دفع پروتئين داشتيم، يک نمونه ۲۴ ساعته ادرارى بايد جمع‌آورى شود. توصيه‌ها: ـ در صورت افت شدى فشارخون از انفوزيون وريدي، کلرور سديم ۹/۰% (با نظر پزشک) براى افزايش حجم مايعات بدن استفاده کنيد. ـ در محفظه‌اى محکم و در دماى ۳۰ درجه سانتي‌گراد يا کمتر نگهدارى شود. ـ دوز دارو را يک ساعت قبل از غذا تجويز کنيد. ـ در موارد شديد هيپوتانسيون مريض را در حالت طاق‌باز (Supine) يا ترندلنبرگ قرار دهيد. بهتر است تا ۳ ساعت بعد از اولين روز بيمار در بستر دراز بکشد. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: کاهش فشارخون در مورد هيپرتانسيون، کاهش فشارخون، ادم رال‌هاى مرطوب در مورد CHF، ادم پاها و انگشتان. يک افزايش ناگهانى فشارخون ممکن است طى ۳ـ۱ ساعت پس از اولين دوز مبتلايان به هيپرتانسيون شديد تحت درمان ديورتيک و رژيم کم‌نمک ملاحظه شده است. واکنش آلرژيک، راش، تب، خارش، کهير، و در اين موارد اگر آنتي‌هيستامين‌ها کمک‌کننده نباشد دارو را قطع مي‌کنيم. علائم نارسائى احتقانى قلب: ادم، ديس‌پنه، رال‌هاى مرطوب، فشارخون. علائم کليوي: پلي‌اوري، اليگوري، تکرر ادرار. پروتئينوري: ماهانه به‌مدت ۸ ماه از شروع درمان و پس از آن در فواصل طولاني‌تر (پروتئينورى در ۲ـ۱% موارد اتفاق مي‌افتد) آموزش به بيمار و خانواده: ـ دارو يک ساعت قبل از غذا مصرف شود. ـ دارو را به‌طور ناگهانى قطع نکنيد. ـ از دارو‌هاى OTC (به‌منظور سرفه، سرماخوردگى و آلرژي) مگر با تجويز پزشک خوددارى کنيدو ـ به مريض گفته شود در صورت حساسيت به نور در معرض نور آفتاب قرار نگيرد يا از پوشش‌هاى ضدنور استفاده کند. ـ نقص چشائى در ۱۰ـ۵% موارد روى مي‌دهد و معمولاً طى ۳ـ۲ ماه (حتى با ادامه مصرف دارو برطرف مي‌شود) ـ تحمل داروئى مريض را بسنجيد و اينکه در چه دوزى احساس بهترى دارد. ـ براى کاستن از موارد افت فشار خون وضعيتي، به‌تدريج به حالت نشسته يا ايستاده تغيير وضعيت بدهد. ـ در صورت بروز علائم زير پزشک را مطلع کنيد؛ زخم‌هاى دهاني، گلودرد، تب، تورم انگشتان پا و دست‌ها، ضربان قلب نامنظم، درد قفسه سينه، و علائم آنژيوادم. ـ در صورت بروز حالاتى همچون تعريق زياد، دهيدراتاسيون، استفراغ و اسهال که مي‌توانند باعث افت فشار خون شوند، پزشک را مطلع کنيد. ـ در چند روز اول پس از درمان ممکن است دارو باعث سرگيجه و غش‌کردن شود. ـ دارو ممکن است باعث ايجاد راش يا اختلال در تعريق کردن شود. ـ مصرف دارو در بيماران ديابتى ممکن است باعث هيپوگليسمى شود. از اين‌رو طى هفته اول، آزمون سنجش قند خون لازم است. ـ فشار خون را اندازه‌گيرى کنند. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: مثبت کاذب: استون ادرار. درمان مصرف بيش از حد دارو: دادن کلرور سديم ۹/۰% ، کلسيم وريدى يا انفوزيون، همودياليز.