چهارشنبه, ۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 24 April, 2024
مجله ویستا
هند تفرجگاه اهل ذوق و ادب ايران
تشويقهاى گوناگون و زرفشانىهاى پياپى در مقدم شاعران و منشيان و نويسندگان و ادبشناسان پارسىگوى باعث بود که آنان از مرکزهاى مختلف ادبى ايران بهويژه از شهرهائى مانند شيراز و کاشان و اصفهان و مشهد و تهران و تبريز و همدان، پس از آموختن ادب و تمرين و سرآمدن در اين راه، بازار کاسد ايران را رها کنند و به هند روى آورند. از اين زائران هند بعضى به صرافت طبع و به ابتکار خود بار سفر برمىبستند و گروهى ديگر با نامه و خواهش پادشاهان و بزرگان آن ديار آهنگ آن ديار مىکردند. ولى از سوئى ديگر ديگر شوق 'شکرستان هند' چنان در دلهاى جاى گرفته بود که کمتر به نامه و نويد حاجت مىافتاد و اين 'شوق سفر هند' بدانگونه آشکار و برملا بود که خود به ايجاد مضمونهائى در شعر آن دوره انجاميد، مانند: | |||||||||||||||
- مشرقى: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
- فياض: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
- فياض: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
و اين 'تکليف پريشانى' فياض بيان کنندهٔ همان معنى کاسد بودن بازار ادب در ايرانى است که پيش از اين گفتهام و رباعى زيرين از طالب آملى اين معنى را بسيار روشنتر و بىپرده بيان مىکند: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
و اينگونه شاعران و اديبان که از بخت سياه خويش در ايران به امان مىآمدند بسيار بودند که همگى به نوعى در آتش اشتياق هند مىسوختند. ميرزا صائبا مىفرمود: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
و واقعاً سفر هند مايهٔ کمال و نامآورى شاعران ايرانى بود زيرا آنجا تفرّجگاه پارسىسرايان و محل اجتماع استادانشان شده بود. | |||||||||||||||
اما اقامت هند همواره با اين دلگرمىها همراه نبود و حتى بعضى سفر به هند را نوعى از 'ابتلاء' مىشمردهاند چنانکه در احوال قدسى مشهدى مىبينيم که 'روزگار سفلهپرور او را بعد از پنجاه سالگى به اضطرارِ هند مبتلا نموده...' ، و حيدرى شاگرد لسانى شيرازى که اکثر به هند سفر مىکرد در قصيدهاى از نابرخوردارى خود از آن ديار شکايت کرده است. اين رباعى گلهآميز هم از او است: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
ميرزا محمدرضا همدانى متخلص به 'اميد' (م ۱۱۵۹ هـ) از سختىهاى اقامت هند به على پناه برده و گفته است: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
ميرسنجر کاشانى پسر ميرحيدر معمّائى که ترجمهٔ حالش را خواهيد ديد، اگرچه از بخت سياهى که در ايران داشت به هند گريخت ليکن از آن ديار دلى خوش به غنيمت نيافت و در ساقىنامهٔ مشهور خود شرحى مستوفى از تاريکى بازار هند باز گفت: | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
اظهار اينگونه ملالتها در اثرهاى شاعرانى که به هند رفته و آنجا مىباشيدهاند کم نيست اما گويا بيشتر نتيجهٔ دورى آنان از يار و ديار بود نه محرومى از نعمتهاى آن سامان؛ ولى اين نکته قابل ذکر است که چندين تن از شاعران استاد ما مانند عرفى شيرازى و قدسى مشهدى و محوى اردبيلى و جز آنان در آن ديار از آسيب وبا و اسهال درگذشتند و بسى ديگر مثل طالب و سنجر، جوانى را در گرو نعمتهاى آن سرزمين گذاشتند. |
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران رهبر انقلاب کارگران پاکستان مجلس شورای اسلامی دولت رئیسی سید ابراهیم رئیسی حجاب مجلس رئیس جمهور ایران و پاکستان
سیل هواشناسی شهرداری تهران تهران پلیس فراجا سلامت وزارت بهداشت فضای مجازی سازمان هواشناسی قتل آتش سوزی
قیمت خودرو قیمت دلار قیمت طلا خودرو بانک مرکزی بازار خودرو ایران خودرو دلار سایپا بورس تورم ارز
ترانه علیدوستی کتاب تلویزیون سریال سینمای ایران رادیو شعر تئاتر فیلم سینما
سازمان سنجش باتری کنکور ۱۴۰۳
رژیم صهیونیستی آمریکا اسرائیل غزه فلسطین روسیه جنگ غزه اتحادیه اروپا عملیات وعده صادق ترکیه اوکراین حماس
فوتبال استقلال پرسپولیس تراکتور باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس فوتسال بازی رئال مادرید بارسلونا سپاهان لیگ برتر
هوش مصنوعی فیلترینگ وزیر ارتباطات تبلیغات موبایل اپل گوگل ایلان ماسک همراه اول فناوری تلگرام ناسا
سازمان غذا و دارو مواد غذایی کاهش وزن سلامت روان پیری یبوست دوش گرفتن