پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

افسردگی‌ خفیف‌ (دیس‌تایمی)‌ ـ dysthymia


افسردگی‌ خفیف‌ (دیس‌تایمی‌) عبارت‌ است‌ از افسردگی‌ مزمن‌ همراه‌ با علایمی‌ كه‌ خفیف‌تر اما درازمدت‌تر از علایم‌ دوره‌های‌ شدید افسردگی‌ هستند. شروع‌ افسردگی‌ خفیف‌ معمولاً بی‌ سروصدا است‌ و بسیاری‌ از افراد متوجه‌ تغییر در زندگی‌ خود نمی‌شوند. علایم‌ ممكن‌ است‌ در دوران‌ كودكی‌ یا نوجوانی‌ آغاز شوند و تا ماه ها و شاید سال ها ادامه داشته باشد.
ـ علایم‌ شایع‌:
افسردگی‌ خفیف‌ این‌ طور تعریف‌ می‌شود: وجود چندین‌ مورد از علایم‌ زیر در اغلب‌ ساعات‌ روز و در اغلب‌ روزها به‌ مدت‌ دو سال‌ یا بیشتر (یك‌ سال‌ در كودكان‌ یا نوجوانان‌) به‌ طوری‌ كه‌ فرد هیچگاه‌ بیش‌ از دو ماه‌ رها از این‌ علایم‌ نبوده‌ باشد:
۱. شكاك‌ بودن‌
۲. زیاد ایراد گرفتن‌ یا شكایت‌ كردن‌
۳. گریه‌ كردن‌ بدون‌ دلیل‌
۴. تحریك‌ پذیری‌
۵. مشكل‌ در تمركز و تصمیم‌گیری‌
۶. نداشتن‌ بازده‌ كاری‌ مناسب‌ در خانه‌ و محل‌ كار
۷. احساس‌ تأسف‌ برای‌ خود؛ منفی‌ بافی‌
۸. فقدان‌ انرژی‌؛ احساس‌ خستگی‌ در تمام‌ اوقات‌
۹. مشكلات‌ خواب‌ (خواب‌ زیاد یا كم‌)
۱۰. نداشتن‌ اشتها یا برعكس‌ پرخوری‌
۱۱. نداشتن‌ علاقه‌ یا لذت‌ نبردن‌ از فعالیت‌های‌ لذت‌بخش‌ یا فعالیت‌های‌ اجتماعی‌
۱۲. مشغولیت‌ ذهنی‌ زیاد درباره‌ احتمال‌ شكست‌ در كارها و بی‌كفایتی‌، و نیز داشتن‌ افكار منفی‌ (ناامیدی‌)
ـ علل‌ بیماری:
احتمالاً در اثر تركیب‌ عوامل‌ ژنتیكی‌، نحوه‌ بزرگ‌ شدن‌ و تربیت‌، و نیز عوامل‌ روانی‌ (مثل‌ از دست‌ دادن‌ شغل‌ یا طلاق‌) به‌ وجود می‌آید.
ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
سابقه‌ خانوادگی‌ افسردگی‌
ـ پیشگیری‌:
راه‌ مشخصی‌ برای‌ پیشگیری‌ از آن‌ وجود ندارد. بهتر است‌ تغییرات‌ عمده‌ احتمالی‌ در زندگی‌ خود را پیش‌بینی‌ كنید و برای‌ آنها آمادگی‌ داشته‌ باشید.
ـ عواقب‌ مورد انتظار:
به‌ بیشتر كسانی‌ كه‌ دچار افسردگی‌ خفیف‌ هستند می‌توان‌ با درمان‌ مناسب‌ كمك‌ كرد. امكان‌ دارد چندین‌ ماه‌ طول‌ بكشد تا علایم‌ رو به‌ بهبود بگذارند. گاهی‌ فرد تا زمانی‌ كه‌ تحت‌ درمان‌ قرار می‌گیرد و احساس‌ خوبی‌ پیدا كند متوجه‌ نمی‌شود كه‌ چقدر افسرده‌ بوده‌ است‌.
ـ عوارض‌ احتمالی‌:
۱. سوء مصرف‌ الكل‌ یا وابستگی‌ به‌ آن‌
۲. سایر عوارض‌ به‌ وجود بیماری‌ زمینه‌ای‌ و نوع‌ آن‌ بستگی‌ دارند.
۳. بازگشت‌ افسردگی‌ و مزمن‌ شدن‌ آن‌؛ بروز دوره‌ شدید افسردگی‌
ـ درمان‌:
۱. گرفتن‌ شرح‌ حال‌ و انجام‌ معاینه‌ بالینی‌ توسط‌ پزشك‌.
۲. بهترین‌ نتایج‌ با انجام‌ روان‌ درمانی‌ یا مشاوره‌ همراه‌ با دارودرمانی‌ حاصل‌ می‌شوند.
۳. شناخت‌ یا رفتار درمانی‌ (هدف‌ آن‌ تغییر افكار منفی‌ به‌ افكار مثبت‌ است‌)
۴. درمان‌ روابط‌ بین‌ فردی‌ (هدف‌ آن‌ بهبود برقراری‌ روابط‌ با دیگران‌ است‌)
۵. استرس‌ عاطفی‌ را در زندگی‌ خود كم‌ كنید. روش‌های‌ مقابله‌ با استرس‌ را یاد بگیرید.
۶. مشاوره‌ شغلی‌ برای‌ بعضی‌ از این‌ افراد با این‌ هدف‌ كه‌ مشخص‌ شود آیا كارشان‌ مطابق‌ با خصوصیات‌ روانی‌ و رفتاری‌ آنها است‌ یا خیر.
۷. از نوشیدن‌ الكل‌ اجتناب‌ كنید. اگر برای‌ ترك‌ آن‌ نیاز به‌ كمك‌ دارید به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمایید یا با گروه‌های‌ حمایتی‌ مربوطه‌ تماس‌ حاصل‌ كنید.
۸. تجزیه‌ و تحلیل‌ فرهنگی‌ (هدف‌ آن‌ تعیین‌ نقش‌ جامعه‌ در كم‌ شدن‌ عزت‌ نفس‌ و بروز احساس‌ بی‌عرضگی‌ و ناتوانی‌ در مقابله‌ با مشكلات‌، و نیز كمك‌ به‌ رفع‌ این‌ مشكل‌ است‌).
۹. پیوستن‌ به‌ گروه‌های‌ حمایتی‌. این‌ گروه‌ها به‌ بسیاری‌ از افراد كمك‌ می‌كنند كه‌ در جمعی‌ كه‌ همگی‌ مشكلات‌ كمابیش‌ مشابهی‌ دارند، مشكلات‌ خود را مطرح‌ كنند و در این‌ بین‌، بذر دوستی‌های‌ زیادی‌ نیز ریخته‌ خواهد شد.
ـ داروها:
پزشك‌ شما ممكن‌ است‌ داروهای‌ ضد افسردگی‌ تجویز كند. امكان‌ دارد مصرف‌ دارو تا چندین‌ ماه‌ یا گاهی‌ چندین‌ سال‌ ضرورت‌ داشته‌ باشد. توجه‌ داشته‌ باشید كه‌ اگر یك‌ نوع‌ دارو مؤثر نبود، ممكن‌ است‌ داروهای‌ دیگری‌ وجود داشته‌ باشند كه‌ تأثیر خوبی‌ بگذارند، بنابراین‌ به‌ هیچ‌ عنوان‌ ناامید نشوید.
ـ فعالیت‌:
محدودیتی‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد. انجام‌ ورزش‌ منظم‌ توصیه‌ می‌شود.
ـ رژیم‌ غذائی‌:
یك‌ رژیم‌ غذایی‌ طبیعی‌ و متعادل‌ داشته‌ باشید تا وضعیت‌ سلامت‌ شما در بهترین‌ حالت‌ حفظ‌ شود.
ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمائید:
۱. اگر علایم‌ بدتر شوند یا علی‌رغم‌ درمان‌ رو به‌ بهبود نگذارند.
۲. اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده تان‌ علایم‌ افسردگی‌ خفیف‌ را دارید.


همچنین مشاهده کنید