چهارشنبه, ۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 24 April, 2024
مجله ویستا

بی‌اختیاری‌ ادرار استرسی‌ ـ Incontinence stress


بی‌اختیاری‌ ادرار استرسی‌ عبارت‌ است‌ از بی‌اختیاری‌ ادرار كه‌ به‌ هنگام‌ هرگونه‌ فعالیتی‌ كه‌ باعث‌ افزایش‌ فشار داخل‌ شكم‌ شود رخ‌ می‌دهد. این‌ حالت‌ می‌تواند هم‌ در مرد و هم‌ در زن‌ و در تمام‌ سنین‌ به‌ وجود آید (البته‌ مردان‌ به‌ ندرت‌ رخ‌ می‌دهد). این‌ نوع‌ بی‌اختیاری‌ شایع‌ترین‌ نوع‌ در زنان‌ مسن‌ است‌.
ـ علایم‌ شایع‌:
جاری‌ شدن‌ ادرار بدون‌ اختیار به‌ هنگام‌ بلند كردن‌ اجسام‌، عطسه‌، آواز خواندن‌، سرفه‌، خنده‌، گریه‌، یا زور زدن‌ برای‌ اجابت‌ مزاج‌.
ـ علل‌ بیماری:
به‌ وجود آمدن‌ تغییر در طرز قرارگیری‌ رحم‌ و مثانه‌ نسبت‌ به‌ یكدیگر كه‌ باعث‌ كوتاه‌ شدن‌ پیشابراه‌ (لوله‌ای‌ كه‌ ادرار را از مثانه‌ به‌ سمت‌ خارج‌ هدایت‌ می‌كند) و از دست‌ رفتن‌ حمایت‌ عضلانی‌ طبیعی‌ از مثانه‌ و كف‌ لگن‌ می‌شود. این‌ تغییرات‌ به‌ هنگام‌ حاملگی‌ و پس‌ از زایمان‌ رخ‌ می‌دهند، خصوصاً زایمان‌های‌ متعدد، چاقی‌ نیز خود یك‌ عامل‌ است‌. این‌ تغییرات‌ همچنین‌ ممكن‌ است‌ به‌ عنوان‌ یك‌ پیامد طبیعی‌ بالارفتن‌ سن‌ رخ‌ دهند.
ـ عوامل تشدید كننده بیماری:
۱. زایمان‌های‌ طبیعی‌ متعدد
۲. سن‌ بالای‌ 60 سال‌
۳. زایمان‌ طبیعی‌ نوزدان‌ بزرگ‌
۴. چاقی‌
۵. بیماری‌ مزمن‌ ریوی‌ همراه‌ با سرفه‌
۶. جراحی‌، سرطان‌ یا آسیب‌ ناشی‌ از اشعه‌ به‌ مكانیسم‌ اسفنكتر مثانه‌ مردان‌
ـ پیشگیری‌:
یك‌ رژیم‌ غذایی‌ طبیعی‌ داشته‌ باشید و به‌طور منظم‌ ورزش‌ كنید تا قدرت‌ عضلانی‌ حفظ‌ شود. مرتباً برای‌ معاینه‌ مراجعه‌ كنید تا مشكلات‌ زود مشخص‌ شوند. پیش‌ از آغاز علایم‌ بی‌اختیاری‌ استرسی‌، تمرینات‌ كگل‌ را پس‌ از زایمان‌ فرا گیرید و به‌ كار بندید: زنان‌ می‌توانند شناسایی‌، كنترل‌، و تقویت‌ عضلات‌ كف‌ لگن‌ را فرا گیرند. این‌ عضلات‌ توانایی‌ قطع‌ ادرار را پس‌ از جاری‌ شدن‌ آن‌ به‌ فرد می‌دهند. تمرینات‌ زیر باعث‌ تقویت‌ این‌ عضلات‌ می‌شوند و به‌ فرد اجازه‌ می‌دهند كه‌ این‌ عضلات‌ را كاملاً تحت‌كنترل‌ داشته‌ باشد و هر وقت‌ كه‌ بخواهند شل‌ كند. برای‌ مشخص‌ كردن‌ این‌ كه‌ كدام‌ عضلات‌ درگیر شده‌اند، به‌ هنگام‌ ادرار كردن‌، به‌طور متناوب‌ ادرار را قطع‌ و مجدداً اجازه‌ جاری‌ شدن‌ آن‌ را بدهید. منقبض‌ كردن‌ و شل‌ كردن‌ این‌ عضلات‌ را به‌ هنگام‌ نشستن‌، ایستادن‌، راه‌ رفتن‌، رانندگی‌، تلویزیون‌ نگاه‌ كردن‌ یا گوش‌ كردن‌ به‌ موسیقی‌ تمرین‌ كنید. این‌ عضلات‌ را به‌ تدریج‌ منقبض‌ و سپس‌ به‌ آهستگی‌ هرچه‌ تمام‌تر شل‌ كنید. این‌ عضلات‌ را از جلو به‌ عقب‌ (شامل‌ عضله‌ مقعد) تمرین‌ دهید. این‌ تمرینات‌ را هر روز صبح‌، بعدازظهر و عصر انجام‌ دهید. در ابتدا، در هر دفعه‌ 5 بار و تدریجاً تا 30-20 بار تمرینات‌ را انجام‌ دهید.
ـ عواقب‌ مورد انتظار:
اگر بی‌اختیاری‌ ادرار آن‌ قدر شدید نباشد كه‌ نیاز به‌ عمل‌ جراحی‌ داشته‌ باشد، انجام‌ تمرینات‌ اختصاصی‌ می‌تواند كار عضلات‌ را بهبود بخشد. اما اگر علایم‌ شدید باشند، با جراحی‌ می‌توان‌ مشكل‌ را حل‌ كرد.
ـ عوارض‌ احتمالی‌:
از دست‌ دادن‌ كامل‌ اختیار ادرار. این‌ حالت‌ نیازمند جراحی‌ است‌. عفونت‌های‌ ادراری‌ گوشه‌گیری‌ اجتماعی‌ به‌ علت‌ نگرانی‌ از شرمساری‌ ناشی‌ از بی‌اختیاری‌ ادرار نارسایی‌ كلیه‌.
ـ درمان‌:
۱. امكان‌ دارد توصیه‌ به‌ انجام‌ آزمایش‌ ادرار شود تا مشخص‌ گردد كه‌ علایم‌ به‌ علت‌ عفونت‌ ادراری‌ ایجاد شده‌اند یا خیر
۲. درمان‌ برای‌ هرگونه‌ عفونت‌ یا تومور
۳. كاهش‌ وزن‌، ترك‌ دخانیات‌ و مهار سرفه‌ ممكن‌ است‌ برحسب‌ مورد توصیه‌ شوند.
۴. سایر انتخاب‌های‌ درمانی‌ عبارتند از بازخورد زیستی‌، تحریك‌ الكتریكی‌، یا به‌كارگیری‌ وزنه‌های‌ مخصوص‌ برای‌ تقویت‌ عضلات‌ لگن‌
۵. اصول‌ بهداشتی‌ را در رابطه‌ با ناحیه‌ تناسلی‌ رعایت‌ كنید.
۶. تمرینات‌ كگل‌ را فرا گیرید و به‌ كار بندید.
۷. لباس‌ زیر جاذب‌ یا صفحات‌ مخصوص‌ بی‌اختیاری‌ ادرار به‌ تن‌ كنید.
۸. در بعضی‌ از خانم‌ها، استفاده‌ از یك‌ وسیله‌ لاستیكی‌ مخصوص‌ (یا ساخته‌ شده‌ از مواد دیگر) كه‌ در داخل‌ مجرای‌ تناسلی‌ ثابت‌ شده‌، رحم‌ و لایه‌های‌ عضلانی‌ قسمت‌ تحتانی‌ مثانه‌ را تحت‌ حمایت‌ قرار می‌دهد، كمك‌كننده‌ است‌.
۹. غالباً لازم‌ می‌شود بررسی‌های‌ مربوط‌ به‌ جریان‌ ادرار صورت‌ گیرند تا بی‌اختیاری‌ ادرار دقیق‌تر مورد ارزیابی‌ قرار گیرد و تأیید شود كه‌ ناشی‌ از وارد آمدن‌ فشار و استرس‌ فیزیكی‌ است‌ و نه‌ تركیبی‌ از استرس‌ فیزیكی‌ و بی‌اختیاری‌ ادراری‌ فوریتی‌
۱۰. جراحی‌ برای‌ ترمیم‌ و سفت‌كردن‌ عضلات‌ شل‌ شده‌ یا آسیب‌ دیده‌ای‌ كه‌ مثانه‌ را مورد حمایت‌ قرار می‌دهند.
ـ داروها:
آنتی‌بیوتیك‌ها برای‌ عفونت‌های‌ ادراری‌ كه‌ به‌ عنوان‌ عارضه‌ رخ‌ می‌دهند. داروهای‌ مقلد دستگاه‌ عصبی‌ خودكار سمپاتیك‌ (آلفا آدرنرژیك‌)، كه‌ به‌ تقویت‌ عضلات‌ پیشابراه‌ كمك‌ می‌كنند. امكان‌ دارد استروژن‌ تجویز شود.
ـ فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری :
محدودیتی‌ برای‌ آن‌ وجود ندارد.
ـ رژیم‌ غذائی‌:
۱. اگر اضافه‌ وزن‌ دارید، یك‌ رژیم‌ لاغری‌ بگیرید.
۲. مقدار كافئین‌ مصرفی‌ را كم‌ كنید.
۳. در مكان‌هایی‌ كه‌ دسترسی‌ به‌ توآلت‌ محدود است‌ (مثلاً در مسافرت‌های‌ هوایی‌)، مایعات‌ زیاد ننوشید.
ـ در این شرایطی باید به پزشك مراجعه نمود:
۱. اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ بی‌اختیاری‌ استرس‌ را دارید.
۲. اگر هرگونه‌ علامت‌ عفونت‌ رخ‌ دهد، مثل‌ تب‌، درد به‌ هنگام‌ ادرار كردن‌، تكرر ادرار، یا احساس‌ كسالت‌
۳. اگر علایم‌ در عرض‌ 3 ماه‌ از آغاز تمرینات‌ كگل‌ روبه‌ بهبود نگذارند، یا علایم‌ غیرقابل‌ تحمل‌ شوند و ترجیح‌ دهید كه‌ تحت‌ عمل‌ جراحی‌ قرار گیرید.


همچنین مشاهده کنید