جدول اورژانس‌های شایع روانپزشکی

یک اورژانس روانپزشکی اختلال در افکار، احساسات یا اعمالی است که نیاز به درمان فوری دارند. ممکن است همراه یک بیماری طبی یا جراحی باشند یا توسط آن ایجاد شوند که نیاز به ارزیابی و درمان به موقع دارد. اورژانس‌ها ممکن است در هر مکانی روی دهند: خانه، اداره، خیابان و بخش‌های طبی، روانپزشکی و جراحی. در شرایط آرمانی، بیمار به بخش اورژانس روانپزشکی آورده می‌شود، جائی‌که پزشکان و روانپزشکانی که متخصص طب اورژانس هستند بتوانند شرایط را ارزیابی و درمان را آغاز کنند.

جدول اورژانس‌های شایع روانپزشکی ^(۱) محدوده وسیعی از بیماری‌هائی را که جزء طبقه‌بندی اورژانس‌های روانپزشکی قرار می‌گیرند بیان می‌کند.

(۱) . بیمار مرد ۴۵ ساله‌ای است که سابقه مصرف ممتد الکل از حدود ۱۵ سال قبل دارد. وی اخیراً دچار دوبینی، عدم تعادل، سرگیجه و احساس گیجی و منگی شده است، اولین اقدام درمانی کدام است؟ (شهریور ۸۰)

الف ـ تیامین تزریقی		ب ـ هالوپریدول تزریقی
ج ـ دیازپام خوراکی		د ـ دیفن‌هیدرامین تزریقی

پاسخ: گزینه الف

جدول اورژانس‌های شایع روانپزشکی

	سندرم با علامتی که بیمار با آن مراجعه می‌کند			مشکل اورژانس			مسائل درمان اورژانس
	سوءرفتار با کودک یا بزرگسال			آیا توضیح دیگری وجود دارد؟ فرد را از آسیب بعدی محافظت کنید.			کنترل مشکلات طبی؛ ارزیابی روانپزشکی؛ خبردار کردن مراکز خدماتی محافظتی
	ایدز			نگرانی غیرواقعی یا وسواسی در مورد ابتلاء به بیماری؛ تغییر رفتاری ثانویه به آثار جسمی؛ علایم افسردگی یا اضطراب در فرد مبتلا به بیماری؛ سوگ در از دست دادن یک دوست یا عاشق در اثر ایدز			نگرانی اولیه بیمار را بررسی کنید؛ اگر احتمال واقع‌گرایانه‌ای در مورد ابتلاء بیمار به ویروس وجود دارد، برای مشاوره و آزمایش HIV هماهنگ کنید؛ اجزاء جسمی را در بیمار HIV مثبت رد کنید؛ سوگواری را با شناسائی افسردگی و ارجاع برای روان‌درمانی کوتاه‌مدت یا گروه‌های حمایت در مقابل ایدز برای بیمارانی که عزیزی را از دست داده‌اند تسهیل کنید.
	بحران نوجوانی			افکار یا اقدام به خودکشی، فرار از خانه، مصرف مواد، حاملگی، رفتار تهاجمی در مقابل اعضاء خانواده، اختلالات خوردن			مداخله در بحران برای خانواده در صورت امکان، روش آرمانی است؛ برای نوجوانی که کاملاً از خانواده خود بیگانه است از دوست یا یکی از بستگان بزرگ‌تر و علاقه‌مندی که می‌تواند درگیر شود سؤال کنید؛ بیمار را از نظر سوءرفتار جسمی و جنسی از نظر افکار خودکشی ارزیابی کنید؛ در صور در دسترس بودن بودن، بیمار را به مراکز خدماتی بحران نوجوان ارجاع دهید؛ در صورت لزوم بستری کردن را در نظر داشته باشید.
	آگورافوبی			تعیین علت مراجعه بیمار به بخش اورژانس			آگورافوبی یک مشکل درازمدت است؛ بیمار را برای درمان روانپزشکی ارجاع کنید؛ تا زمانی‌که ادامه مراقبت در پی‌گیری وجود نداشته باشد در بخش اورژانس دارو تجویز نکنید.
	آکاتیژیا (akathisia)			آیا جدیداً شروع شده است؟ آیا بیمار تحت درمان نگهدارنده با آنتی‌پسیکوتیک است؟			عامل ایجادکننده را تعیین کنید؛ دیفن‌هیدرامین خوراکی یا داخل‌وریدی، یا بنزتروپین خوراکی یا داخل‌عضلانی؛ علت علامت را برای بیمار و خانواده‌اش توضیح دهید.
	اورژانس‌های مربوط به الکل			کنفوزیون؛ پسیکوز؛ رفتار تهاجمی، افکار یا رفتار خودکشی؛ توهم			غلظت الکل در خون را تعیین کنید؛ غلظت بیش از ۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر بیانگر سوءمصرف نسبتاً طولانی‌مدت الکل است؛ نیاز به مداخله اورژانس را ارزیابی کنید؛ داروهای آنتی‌پسیکوتیک را در صورت نیاز برای علایم پسیکوتیک به‌کار برید؛ با بیمار در مورد درجه سوءمصرف الکل مقابله کنید و او را تا زمانی‌که سطح الکل برای ارزیابی مناسب قضاوت و تمایل به خودکشی کافی باشد در بخش اورژانس نگه دارید؛ بیمار را به یک برنامه درمان الکل ارجاع دهید.
	الکل مسمومیت ایدیوسنکراتیک			رفتار پرخاشگرانه یا تهاجمی قابل توجه؛ 'بیمار خودش نیست!'			علت جسمی را رد کنید؛ در صورت لزوم برای آرام کردن بیمار از بنزودیازپین‌ها استفاده کنید؛ تحریک خارجی را کم کنید و بیمار را در صورت لزوم مهار کنید؛ بعد از تصمیم‌گیری در مورد ترخیص بیمار بدون وجود خطر، به بیمار در مورد احتمال اینکه با نوشیدن بعدی واکنش ایدیوسنکراتیک روی دهد اخطار دهید.
	ترک الکل			تحریک‌پذیری، لرزیدن، کنفوزیون و اختلال موقعیت‌یابی، علایم حیاتی غیرطبیعی، شامل تاکیکاردی، هیپرترمی و افزایش فشار خون			بنزودیازپین‌ها در صورت لزوم برای کاهش علایم؛ بیمار را به دقت بررسی کنید و علایم حیاتی را ساعت‌ها برای کشف شروع دلیریوم ترمنس (delirium tremens) بررسی کنید؛ هنگامی‌که بیمار آماده ترخیص است به بیمار قاطعانه در مورد تشخیص وابستگی به الکل هشدار دهید یا برای درمان ارجاع کنید.
	سندرم کورساکوف (Korsakoff's syndrome)، آنسفالوپاتی ورنیکه (Wernicke's encephalopathy)			کنفوزیون، فراموشی، علایم متعدد جسمی شامل آتاکسی، کنفوزیون و اختلال عضلات چشم			در صورت لزوم شروع را معین کنید؛ درمان با تیامین را آغاز کنید؛ توانائی بیمار برای مراقبت از خودش را ارزیابی کنید؛ در صورت لزوم بستری کنید؛ قاطعانه به بیمار در مورد تشخیص الکلیسم اطلاع دهید.
	فراموشی			شناسائی؛ تشخیص افتراقی به‌ویژه یک جزء جسمی			شرایطی را که در آن بیمار به بخش اورژانس مراجعه می‌کند بررسی کنید؛ مصاحبه با آموباربیتال (amobarbital) را در نظر داشته باشید؛ برای رد کردن علل جسمی بیمار را ارزیابی کنید.
	آمفتامین، کوکائین یا مسمومیت شبه‌آمفتامین			پسیکوز؛ آژیتاسیون یا رفتار پارانویا			تحریک را کاهش دهید، برای کنترل رفتار آنتی‌پسیکوتیک‌ها و مهار بیمار را در نظر بگیرید؛ در صورت تداوم اختلال پسیکوتیک القاء شده توسط آمفتامین برای هفته‌ها تا ماه‌ها، بستری کردن را در نظر بگیرید؛ قطع کوکائین ممکن است باعث ایجاد احساسات خودکشی شود.
	اضطراب حاد			تشخیص افتراقی به‌ویژه با علت القاءشده توسط مواد یا مسائل طبی؛ کنترل علامت‌شناسی حاد			ظرفیت بیمار برای بینش را با توجه به عامل آشکارساز (تسریع‌کننده)، بررسی کنید؛ درمان روانپزشکی سرپائی؛ از تجویز دارو در بخش اورژانس خودداری کنید چون داروهای مؤثر اصلی معمولاً به‌طور شایع مورد سوءمصرف قرار می‌گیرند.
	اختلال شخصیت مرزی			تعیین نیاز فوری برای مراجعه به بخش اورژانس؛ تعیین مسئول یا نماینده بیمار			از نظر افکار حاد خودکشی ارزیابی کنید؛ اگر پزشک نگران است بستری کردن را در نظر داشته باشید؛ محدودیت‌ها را تا حدی که قابل اجراء است برای بیمار به وضوح تعیین کنید؛ برنامه دقیق پی‌گیری بیمار را تعیین کنید.