اختلال نشخوار (rumination disorder)

پیکا

خوردن مکرر یک ماده غیرتغذیه‌ای به‌صورت نامتناسب با سطح رشدی برای حداقل یک ماه در کودکانی که معیارهای اختلال اوتیستیک، اسکیزوفرنی یا سندرم کلاین‌لوین (Kleine-Levin syndrome) را ندارند. شیوع آن مشخص نیست و مطالعات ۳۲-%۱۰ را در کودکان قبل از مدرسه گزارش کرده‌اند. ممکن است موجب مسمومیت با سرب یا سایر مسمومیت‌ها شود. درمان شامل آزمایش مسمومیت با سرب و درمان در صورت لزوم است از آنجائی‌که تمایل به مصرف خاک و یخ ممکن است با کمبود روی و آهن مرتبط باشد، چنین کمبودهائی باید رد شوند. راهنمائی والدین ممکن است ضروری باشد. به‌ندرت، شرطی کردن انزجاری لازم است.

اختلال نشخوار (rumination disorder)

برگشت غذا به‌صورت مکرر برای حداقل یک ماه به دنبال یک دوره خوردن طبیعی (در غیاب بیماری گوارشی) که ثانویه به بی‌اشتهائی عصبی و جوع عصبی نیست. غذای بلعیده‌شده به دهان برگردانده شده، خارج شده یا مجدداً جویده و بلع می‌شود. کودک هیچ‌گونه ناراحتی ندارد. این اختلال، نادر است و شروع آن بین ۳ تا ۱۲ ماهگی است مادران ناپخته و بی‌تاب هستند که به‌علت اختلال، کودک را بیشتر طرد می‌کنند. اطلاعات اندکی در مورد پیامد این اختلال وجود دارد، ولی محدوده آن از بهبود ناگهانی تا سوءتغذیه، رشد ناکافی و مرگ ادامه دارد. مشکلات گوارشی (مثلاً تنگی پیلور، ریفلاکس معدی مروی، هرتی هیاتال) باید رد شوند. درمان شامل راهنمائی والدین و تکنیک‌های رفتاری است.

اختلال تغذیه و خوردن نوزادی یا اوایل کودکی

این طبقه‌بندی برای کودکانی است که برای حداقل یک ماه در فقدان یک بیماری طبی عمومی یا سایر بیماری‌های روانی ایجادکننده به‌صورت مداوم غذای ناکافی می‌خورند. منجر به ناتوانی در وزن‌گیری و کاهش قابل توجه وزن شود. شروع قبل از ۶ سالگی است از آنجائی‌که تعداد زیادی از کودکان دارای این اختلال از نظر مزاجی پردرد هستند یا تأخیر رشد دارند و مراقبان آنها ممکن است فاقد تحمل یا فراموشکار باشند. مشاوره مراقبان معمولاً بسیار مهم است. مداخلات رفتارشناختی می‌توانند مفید باشند.