کارآئی درمانی

کاربامازپین

کاربا مازپین برای درمان مانیای حاد و برای درمان پروفیلاکتیک اختلال دو قطبی I مؤثر می‌باشد. این دارو همراه با لیتیوم و اسید والپروئیک یک داروی خط اول است.

کارآئی درمانی

- پیزودهای مانیا:

کارآئی کاربامازپین در درمان مانیای حاد با کارآئی لیتیوم و آنتی‌پسیکوتیک‌ها قابل مقایسه است. کاربامازپین همچنین پس از لیتیوم و اسید والپروئیک برای پیشگیری از اپیزودهای مانیا و افسردگی، به‌عنوان عامل خط دوم، مؤثر می‌باشد.

- اپیزودهای افسردگی:

کار با مازپین برای بیمارانی که اپیزودهای افسردگی‌ها داری تناوب بارز یا سریعی می‌باشند، یک داروی جایگزین است

رهنمودهای بالینی

- دوزاژ و تجویز:

کار با مازپین دارای قرص‌های ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی گرمی و یک سوسپانسیون دارای ۱۰۰ میلی‌گرم در ۵ میلی‌لیتر می‌باشد. دوز معمول شروع ۲۰۰ میلی‌گرم خوراکی دو بار در روز می‌باشد، البته با تیتراسیون، دوز سه بار در روز بهترین می‌باشد. یک نوع طولانی‌رهش که برای تجویز دو بار در روز مناسب می‌باشد، در قرص‌های ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرمی در دسترس می‌باشد. برای به حداقل رساندن عوارض جانبی، دوز را نباید بیش از ۲۰۰ میلی‌گرم در روز، هر ۲ تا ۴ روز افزایش داد.

- غلظت خونی:

قبل از اینکه گفته شود کاربامازپین در درمان اختلال خلقی مؤثر نیست، غلظت خونی ضد تشنج باید به محدودهٔ ۴ تا ۱۲ میلی‌گرم در میلی‌لیتر برسد. دوز لازم برای رسیدن به غلظت‌های پلاسمائی در محدودهٔ معمول درمانی بین ۴۰۰ تا ۱۶۰۰ میلی‌گرم در روز، با متوسط حدود ۱۰۰۰ میلی‌گرم در روز، می‌باشد.

احتیاطات و عوارض جانبی

نادرترین اما جدی‌ترین عوارض جانبی کاربا مازپین عبارتند از دیسکرای خونی، هپاتیت، و درماتیت اکسفولیاتیو. غیر از این موارد کار با مازپین نسبتاً به‌خوبی تحمل می‌شود به‌جز عوارض خفیف گوارشی و CNS، که با افزایش آهستهٔ دوز و حفظ کمترین غلظت‌های پلاسمائی مؤثر می‌توان به شکل قابل ملاحظه‌ای آن را کاهش داد.

تداخل‌های داروئی

اصولاً چون کاربا مازپین باعث القای چندین آنزیم کبدی می‌شود، ممکن است با بسیاری از داروها تداخل داشته باشد.

جدول تداخل‌های داروئی

	ثر کاربامازپین بر روی غلظت پلاسمائی داروهای همراه			داروهائی که ممکن است بر روی غلظت پلاسمائی کاربامازپین اثر بگذارند
	کاربامازپین ممکن است غلظت پلاسمائی داروهای زیر را کاهش داد:			داروهائی که ممکن است غلظت پلاسمائی کاربامازپین را افزایش دهند:
	استامینوفن آلپرازولام آمی‌تریپتپلین بوپروپیون کلومی‌پرامین بوپروپیون کلومی‌پرامین کلونازپام کلوزاپین سیکلوسپورین دزی‌پرامین دی‌کومارول دوکسپین داکسی‌سیکلین اتوسوکسیماید فلیامات فنتانیل فلونازین هالوپریدول ضدحاملگی‌های هورمونی ایمی‌پرامین لاموتریژین متادون متسوکسیماید متیل‌پردنیزولون نیمودیپین فن‌سوکسیماید فنی‌توئین پریمیدون تئوفیلین والپروات وارفارین			آلوپورینول سایمتیدین کلاریترومایسین دانازول دیلتیازم اریترومایسین فلوئوکستین فلووکسامین ژمفیبرویل ایزونیازید (افزایش غلظت ۱۱،۱۰ اپوکسید فعال) ایتراکونازول کتوکونازول لاموتریژین لوراتیدین ماکرولیدها نفازودون نیکوتین آمید پروپوکسی‌فن ترولئان دومیسین والپروات (افزایش غلظت ۱۰، ۱۱ اپوکسید فعال) وراپامیل ویلوکسازین
	کاربامازپین ممکن است غلظت پلاسمائی داروهای زیر را افزایش دهد:			داروهائی که ممکن است غلظت پلاسمائی کلربامازپین را کاهش دهند:
	کلومیپرامین فنی‌توئین پریمیدون			کاربامازین (خودالقائی) سیس‌پلاتین دوکسوروبیسین هیدروکلرید فلبامات فنوباربیتال فنی‌توئین پریمیدون ریفامپین (کاهش غلظت کاربامازپین و افزایش غلظت ۱۰، ۱۱ اپوکسید)

سایر ضدتشنج‌ها

به‌نظر می‌رسد که تجربهٔ اولیه با سه ضد تشنج جدیدتر برای درمان اختلالات دو قطبی امیدوارکننده باشد؛ البته در حال حاضر داده‌ها محدود هستند.

۱. گاباپنتین

۲. لاموتریژین

۳. توپیرامات

۴. اکس‌کاربامازپین (oxcarbamazepine).