تزئینات وابسته به معماری ایران دورهٔ اسلامی

هنرمند ايرانى از ابتداى کار و از هنگام بکارگيرى آجر که جزء مصالح اوليه بنا به شمار مى‌رفته، زيباترين نقش‌ها و طرح‌ها را هنگام ايجاد ديوارها و پوشش گنبدها و ايجاد گوشواره‌ها، مقرنس‌ها و طاق‌نماها خلق کرده و در روند تکاملى آن با گره‌چيني، گل‌اندازي، گره‌سازى و آجرکارى شاهکارهاى بى‌نظيرى را بوجود آورده است.

هنگام استفاده از گچ با خلق گچبرى‌هايى با نقوش هندسي، گياهي، حيوانى و انسانى دنيايى بى‌مانند را آفريده و در استفاده از چوب براى پنجر‌ه‌ها و درها با بهره‌گيرى از هنرهايى نظير منبّت، مشبّک، معرّق، کنده‌کاري، خاتم‌سازى و نقاشى روى چوب، اعجازى باور نکردنى را پديد آورده است.

براى تزئين بنا از کاشى‌هاى يک رنگ، هفت رنگ، معرق، طلايى و يا شيشه و آيينه در اشکال و ابعاد گوناگون، کمک گرفته و دنيايى سرشار از زيبايى و خلاقيت را عرضه کرده است.

شکوه و زيبايى معمارى ايرانى بخصوص در دورهٔ اسلامي،به تزئينات آن بستگى دارد. اين تزئينات در تمامى ادوار اسلامى رواج داشته و در هر دوره‌اى با امکانات آن روزگاران پيشرفت نموده است.

بناهاى باقيمانده از دوران اسلايم داراى تزئينات گوناگونى است که معرف اهميت اين هنر در ادوار مختلف است.

تزئينات معمارى توسط ايرانيان، تکامل هنرى عمده‌اى يافته است و در بسيارى از کشورهاى اسلامي، توسط هنرمندان ايراني، بناهايى با تزئينات مختلف انجام گرفته است.