آموزش انفرادی هدایت شده (IGE)

روش آموزش انفرادى هدايت شده يکى ديگر از روش‌هاى آموزش انفرادى است. اين روش براى آموزش معلمان، هدايت برنامه‌هاى شاگردانى که در آينده معلم مى‌شوند، آزمايش نوآورى‌هاى آنها و هدايت تحقيقات و پيشرفت شاگردان بکار مى‌رود. اين نوع مدارس مثل مدارس معمولى کلاس‌بندى نشده‌اند، به‌ طورى که شاگردان سطوح مختلف مى‌توانند در يک بخش شرکت کنند و هر بخش به صورت آموزش گروهى يا توسط گروهى متشکل از ۲ يا ۳ معلم که با هم کار مى‌کنند اداره مى‌شود. در هر واحد، معلمان وظايف، مسؤوليت‌ها و قدرت متفاوتى دارند و مطابق روش تشخيص - تجويز که در روش ‌IPI نيز به کار مى‌رفت عمل مى‌کنند.

کلاس‌هاى بدون پايه (nongraded classes)

کلاس‌هاى بدون پايه به شاگردان فرصت مى‌دهد که در سطح خودشان فعاليت‌ها را در مدرسه ادامه دهند؛ مثلاً شاگردانى که در ماه آذر درس‌ آنها تمام شده است، مى‌توانند در ماه دى بدون وقفه به کلاس بروند.

آموزش گروهى (team teaching)

آموزش گروهى به روشى اطلاق مى‌شود که چندين معلم براى بهبود کار انفرادى‌شان با هم همکارى و تعداد زيادى شاگرد تربيت کنند. آنان دسته‌جمعى طرح مى‌ريزند و اجرا و ارزشيابى مى‌کنند. هر واحد درسى از چند بخش تشکيل شده است. يک تيم شامل گروهى از معلمان است که اطلاعات شاگردان خود را تحليل مى‌کنند و دربارهٔ هدف‌هاى آموزشى آنان تصميم مى‌گيرند. با اين روش، هر معلم احساس مى‌کند که از دوستان خود و امکانات آنان بهتر استفاده کرده است و وقت بيشترى براى آماده شدن دارد و وقتى را که بايد صرف همهٔ شاگردان کند، صرف يک نفر مى‌کند.

تدريس گروهى با نقش‌هاى متفاوت (differentiated staffs)

در يک تيم آموزشي، همهٔ اعضا نقش تعيين کننده و مکمل يکديگر را دارند. همهٔ اعضا به طور يکسان تصميم مى‌گيرند، اما ممکن است نقش و وظايف مختلفى را عرضه کنند. مسؤوليت اصلى فعاليت به عهدهٔ رهبر گروه است و گروه تدريس به وسيله دفترداران، معلم ياران و دانشجويان مدارس تربيت معلم - که هر يک نقش مشخص و معينى دارند - يارى مى‌شوند. پرداخت حقوق بر حسب وظيفهٔ افراد متفاوت است. يکى از مزاياى اين روش اين است که بهترين معلمان مى‌توانند عضو واحد شوند و درآمدى بيشتر از ساير معلمان داشته باشند. اين تفاوت حقوقى باعث مى‌شود که معلمان، بهتر و با مسؤوليت بيشترى با شاگردان رفتار کنند و نسبت به روشى که معلم احياناً با زور به کار واداشته مى‌شود و براى يافتن پول بيشتر مجبور است در خارج از کلاس به کار ديگرى اشتغال ورزد، برترى دارد.

گروه‌هاى سنى متفاوت (multiage grouping)

در اين روش، شاگردان هر کلاس از گروه‌هاى سنى متفاوتى تشکيل مى‌شوند و در واقع، اين روش ترکيبى است از گروه‌هاى سنى متفاوت و آموزش خصوصي. روش استفاده از گروه‌هاى سنى متفاوت و مکمل در يک کلاس موجب توسعهٔ برنامهٔ آموزش خصوصى در سطح وسيع مى‌شود. اين روش به نفع شاگردان هر دو گروه سنى (سنين پايين و سنين بالا) و همانند روش آموزش انفرادي، تجويزى است. در اين روش، با انجام دادن آزمايش تشخيصي، موقعيت هر يک از شاگردان تعيين مى‌شود و هدف‌هاى رفتارى و راه‌هاى يادگيرى بين شاگردان تقسيم مى‌شود؛ مثلاً خواندن، تماشاى فيلم يا نوشتن بر اين اساس انجام مى‌گيرد. امتحان نهايى يا هر نوع ارزشيابى از پيشرفت تحصيلى انجام مى‌گيرد و هر شاگرد با توان و سرعت خود به هدف‌هاى آموزشى مى‌رسد و ادامه مى‌دهد.

تفاوت‌هاى فردى

نظام آموزشى انفرادى هدايت شده تفاوت‌هاى فردى شاگردان را کاملاً در نظر مى‌گيرد و فعاليت‌هاى آموزشى را بر همين اساس برنامه‌ريزى مى‌کند. در اين روش، ممکن است شاگردان بر اساس استعداد، سرعت يادگيرى يا بر اساس روش يادگيري، خلاقيت، اشتياق و ساير خصوصيات گروه‌بندى شوند؛ مثلاً ممکن است شاگرد يادگيرنده بسيار پيشرو و پويايى باشد و به راهنمايى معلم کمتر نياز داشته باشد يا ممکن است با شنيدن، ديدن و لمس کردن بيشتر ياد بگيرد. در چنين مواقعي، معلم بايد تشخيص بدهد که کدام يک از درس‌هاى نظرى يا کارهاى عملى براى يک شاگرد خاص بهتر و مؤثرتر است. خلاصه اينکه هنگام تعيين واحد درسي، روش يادگيرى بايد بر اساس ويژگى‌هاى شاگردان در نظر گرفته شود. گونه‌هاى مختلف اين روش توصيف و تجويز شده است، اما روش‌هاى ارزشيابى بر طبق چنين روشي، هنوز چندان توسعه نيافته است. اگر چه اين روش يک روش آرمانى و مطلوب است، قدرت اجرايى آن هنوز محدود است.