یافتن موضوعی برای صحبت با دیگران

همان‌گونه که مى‌دانيم اولين گام براى برقرارى ارتباط اجتماعي، يافتن موضوعى است که براى دو طرف جالب باشد. ممکن است رسانه‌هاى جمعي، به‌ويژه راديو و تلويزيون، که جنبهٔ همگانى‌ترى دارند، موضوع صحبت را فراهم سازند. همچنين، در مواردى که ارتباط اجتماعى در گروه (دوستان يا خانواده) ديده مى‌شود، فرد احساس مى‌کند براى آنکه بتواند در صحبت‌ها شرکت کند، ناگزير بايد از محتواى رسانه‌ها آگاه باشد شايد خود تجربه کرده باشيم که روز بعد از پخش يک مجموعهٔ پربيننده يا گزارش رويدادى مهم، درصورتى که در جريان آن نباشيم، عملاً از گروه کنار گذاشته مى‌شويم. اين امر، هم دربارهٔ بزرگسالان صادق است و هم دربارهٔ کودکان و نوجوانان.

ازجمله موضوع‌هايى که مورد توجه بسيارى از مخاطبان رسانه‌ها است، ورزش است. در اين جا ذکر اين نکته ضرورى است تماشاى رويدادهاى ورزشى با انگيزهٔ يافتن موضوعى براى صحبت، به نوع ورزش بستگى دارد. اين امر بيشتر دربارهٔ ورزش‌هايى چون فوتبال و بسکتبال که در زمرهٔ ورزش‌هاى بسيار محبوب به‌شمار مى‌روند، صدق مى‌کند. (ونر و کانتز)

برمبناى يافته‌هاى تحقيق رابين (۱۸۹۸) بين اين جنبهٔ استفاده از تلويزيون براى تعامل اجتماعى و تماشاى تلويزيون به‌منظور يادگيرى همبستگى مثبت وجود دارد، به اين معنا که کسانى که براى يافتن موضوعى براى صحبت، تلويزيون تماشا مى‌کنند، همان مخاطبانى هستند که براى يادگيرى هم از رسانه استفاده مى‌کنند.

استفاده از رسانه براى برقرارى روابط اجتماعى به دو مورد همدم‌يابي و يافتن موضوعى براى صحبت محدود نمى‌شود. در تحقيقات گوناگون به جنبه‌هاى ديگرى از استفاده از رسانه براى برقرارى روابط اجتماعى پرداخته شده است که از آن جمله مى‌توان به استفاده‌اى که رهبران فکرى جامعه به اين منظور از محتواى رسانه‌ها مى‌کنند، اشاره کرد. شواهدى دالّ بر اين واقعيت وجود دارد که رهبران فکرى جامعه از محتواى رسانه‌ها به‌صورت هدفمند براى کسب اطلاع و استفادهٔ اجتماعى بهره مى‌گيرند.

علاوه بر موارد گفته شده، از ديگر زمينه‌هاى مهم، استفاده از رسانه براى بودن در کنار افراد خانواده است. بسيارى از صاحب‌نظران، تلويزيون را وسيله‌اى مفيد براى گردآورى افراد خانواده دانسته‌اند و از آن در قالب وسيله‌اى که سبب مى‌شود افراد خانواده حداقل ساعاتى از شبانه‌روز کنار يکديگر باشند، صحبت شده است. از سوى ديگر، گروهى اين کارکرد را چندان مثبت نمى‌دانند. آنان چنين استدلال مى‌کنند که تلويزيون افراد را از نظر فيزيکى به يکديگر نزديک مى‌کند، ولى سبب مى‌شود ساعاتى از شبانه‌روز که بخشى از اوقات فراغت خانواده محسوب مى‌شود، به‌دليل توجه به رسانه، بدون گفت و گو و صحبت افراد خانواده سپرى شود.