انرژی جنبشی

واژهٔ انرژى در بحث‌هاى غيرتکنيکى زياد استفاده مى‌شود. استعمال اين واژه همانند واژهٔ کار تعريف به‌خصوصى را مى‌طلبد. انرژى را مى‌طلبد. انرژى را مى‌توان در چارچوب ظرفيت انجام کار تعريف کرد و لذا موقعى که افراد مى‌گويند انرژى ندارند و يا براى انجام کار انرژى زيادى دارا مى‌باشند به ميزان ظرفيت انجام کار توسط خويش اشاره مى‌کنند.

مى‌دانيم اشکال مختلف ديگرى از انرژى سواى آنچه در بيومکانيک مورد توجه است وجود دارد. به‌طور معمول مى‌توان از سه نوع انرژى مکانيکى نام برد. آنها به‌وسيلهٔ خصلتى که اشياء متحرک دارا مى‌باشند، توجيه مى‌شوند. اين ويژگى‌هاى مربوط به انرژى حرکتي، انرژى وضعيتى و چگونگى تغيير حالت آنها مى‌باشد.

انرژى جنبشى

انرژى سنتيک يا انرژى جنبشي، انرژى ناشى از حرکت شيئى مى‌باشد که توسط فرمول زير تعيين مى‌شود:

K.E=1/2 mV2

که در آن K.E مساوى است با انرژى جنبشي، m برابر است با جرم جسم و V برابر با سرعت جسم در حال حرکت مى‌باشد.

واحد اندازه‌گيرى انرژى جنبشى به‌طورى که در سمت راست معادله مشخص شده است با استفاده از واحدهاى مختلف اندازه‌گيرى مانند اسلاک، جرم و سرعت به‌دست مى‌آيد و چون کلمهٔ اسلاک معمولاً بيان‌کنندهٔ ميزان و درجهٔ کاهلى يک جسم است و با کلمهٔ انرژى جنبشى در معنا مغاير مى‌باشد از اين رو واحد اندازه‌گيرى انرژى جنبشى را برحسب فوت پوند مى‌شناسيم و براى اندازه‌گيرى هر سه نوع انرژى از آن به‌عنوان واحد اندازه‌گيرى استفاده مى‌کنيم.

انرژى پتانسيل

موضع فيزيکى که يک جسم در رابطه با سطح زمين اشغال مى‌کند در آن جسم ايجاد نوعى انرژى مى‌کند که آن را انرژى پتانسيل گويند و مقدار آن را مى‌توان از حاصل‌ضرب وزن جسم در ارتفاع آن نسبت به سطح زمين به‌دست آورد:

P.E=Wh

که در آن P.E مساوى با انرژى پتانسيل، W برابر با وزن جسم و h ميزان ارتفاع جسم تا سطح زمين مى‌باشد.

انرژى کشيدگى

هرگاه جسمى خاصيت ارتجاعى داشته باشد بر اثر کشيده شدن، در آن ظرفيت کار توليد مى‌شود زيرا شيء مايل است همواره شکل اوليهٔ خود را حفظ کند. کمان و يا زه‌کمان را مى‌توان کشيد و در اثر اين کشش در آن ظرفيت انجام کار به‌وجود آورد. اين قابليت انجام کار موقعى به خوبى مشهود مى‌گردد که زه را رها نمائيم و نيرويى از آن طريق بر تير وارد آمده و آن تير را در فضا پرتاب کند. در اين مثال انرژى کششى موجود در کمان به‌صورت انرژى جنبشى در تير تبديل مى‌شود.