بذرکاری

جنگلکارى را مى‌توان از طريق بذرکارى نيز انجام داد. ولى براى رويش بذر در اکثر موارد احتياج به يک بستر کاشت مناسب و آماده مى‌باشد. سابقاً عمل آماده کردن بستر کاشت از طريق آتش زدن منطقه صورت مى‌گرفت و امروزه اکثراً با کارهائى که به وسيلهٔ ماشين و يا با دست انجام مى‌گيرد عمل اماده نمودن زمين را اجراء مى‌نمايند.

در زمينهٔ آماده‌سازى و در واقع خراش دادن زمين به‌منظور بذرکارى مى‌توان امروزه از ابزار و ادوات معرف و شناخته شده براى زمين‌هائى که پوشيده و يا فاقد علف هرز مى‌باشند به‌نحو شايسته‌اى استفاده نمود. بايد سعى گردد که خاشاک و علوفهٔ پوشيده شده بر روى زمين را تا حد Mull و يا به‌عبارتى تا قسمت معدنى زمين برداشت نموده و حذف کرد. براى شيار دادن زمين با ماشين‌آلات د رمناطق باز و تُنک مى‌توان از دستگاه‌هاى برش مخصوص جنگل و همچنين تراکتورهائى با زنجيرهاى مخصوص که بر روى چرخ آنها نصب گرديده و اضافه کردن لوازم يدکى بسيار ساده‌اى عمل مزبور را انجام داد.

بذرکارى گسترده

تحت‌عنوان بذور برفى نيز مى‌توان اين مورد را ذکر نمود و قبل از ذوب شدن برف‌ها مى‌توان نتيجهٔ خوبى به‌دست آورد. نياز بذور درختانى که داراى بذر کوچک مى‌باشند مانند لاريکس، نوئل و کاج برابر است با ۱۵ تا ۲۰ کيلوگرم در هکتار.

بذرکارى مکانى

به‌علت کم‌نياز بودن به‌مقدار بذر (۴ تا ۶ کيلوگرم در هکتار) بسيار قابل توصيه مى‌باشد. در فواصلى به اندازهٔ ۵/۱ متر را مى‌توان همانند نهال‌کاري، خالى نگه‌داشت و آماده نمود. در مکان‌هائى با مشخصات مذکور به ابعاد ۵۰x۵۰ سانتى‌متر مى‌توان به‌اندازهٔ ۳۰ تا ۴۰ دانه بذر قرار داد. بذور کشت شده مى‌توانند ۲ تا ۳ بار به اندازهٔ ضخامت خود بذر با خاک پوشانيده شوند. لازم به ذکر است که بذور گونه‌هائى از قبيل لاريکس و توس را بايد فقط با لايهٔ بسيار نازکى از خاک پوشانيد. لايهٔ خاک ريخته شده بر روى بذور را بايستى به‌خوبى فشرد و محکم کرد. چنين روش بذرکارى (بذرکارى مکاني) در مورد درخت نوئل و يا راش، نمدار، ممرز و غيره در مناطق خالى و يا به‌منظور جنگل‌کارى در مناطق و زمين‌هاى سنگلاخى و در واقع مناطقى که خاک کافى براى نهال‌کارى وجود ندارد توصيه مى‌گردد.

بذرکارى درختان با بذرهاى سنگين

بذرکارى اين نوع از درختان که داراى بذور سنگين مى‌باشند مانند بلوط، شاه‌بلوط، گردو و راش را اکثراً به‌صورت تک‌تک و به کمک سوراخ‌کن مخصوصى به فواصل نصف قدم معمولى از يکديگر در خاک فرو مى‌کنند و از طرفى به‌اندازهٔ دو تا سه برابر ضخامت بذر بر روى آن خاک مى‌ريزند. اين نوع بذرکارى را Einstufen مى‌نامند. بذور بسيارى از درختان تمايل به استراحت کردن و باقى‌ماندن در زمين دارند و آن به اين معنى است که پس از بذرکارى در بهار سال بعد جوانه‌زده و شروع به رشد مى‌نمايد. اين امر در خصوص بذورى از قبيل زبان گنجشک، افرا، نمدار و کاج سمبرا صادق است. در صورتى که لازم باشد اين دورهٔ سکون را از بين ببريم، بايد بذور موجود را از پائيز در داخل شن و در طول زمستان در زير خاک قرار دهيم. در مورد تمام بذور لازم است ذکر گردد که خطر از بين رفتن آنها از طرف پرندگان، موش وجود دارد. در هر حال نبايد فراموش کرد که بذور آمادهٔ کشت را هميشه بايد به مواد ضدعفونى‌کننده آغشته نمود. مواد ضدعفونى کننده را مى‌توان از فروشگاه‌هاى لوازم کشاورزى خريدارى نمود. بذور مرطوب را مى‌توان به‌راحتى به ‌سمّ موردنظر آغشته نمود. بايد بدانيم بذرافشانى در صورتى بهترين نتيجه را خواهد داشت که محل بذرکارى در محدوده و مرزهاى مناطقى که سايه دارند و يا در قسمت‌هاى خالى و روشن در داخل توده‌هاى جنگلى انجام گيرد و به‌طور کلى موقعيتى براى بذر موجود باشد که جوانهٔ آن از حرارت و خشکى حفظ و حمايت گردد. در قسمت‌هاى آفتاب‌گير و با حرارت زياد و خشک، اکثراً نطفهٔ بذور و قدرت جوانه زدن آنها از بين خواهد رفت.