راههای کمک به مناطق کشت

ابزار و وسايل بسيار ساده‌اى وجود دارند که رشد و نمو نهال‌هاى جنگلى را راحت و ساده مى‌کنند در اين خصوص اکثراً وجود مواد غذائى و آب و هواى منطقه‌اى مناسب در رشد و نمو مؤثر است. از مهمترين کمک‌ها به مناطق کشت مى‌توان موارد زير را ذکر نمود:

۱. دقت و توجه

۲. بهبود بخشيدن

۳. تدابيرى در جهت حمايت نهال در مقابل علف‌هاى ‌هرز و بوته‌هاى مزاحم

۴. کود دادن

۵. جنگل‌هاى پيشاهنگ

۶. تدابير حفاظتي

در مورد دقت و توجه به مناطق کشت شده در بهار و پائيز اولين سال غرس نهال اين امکان را به ما مى‌دهد که نهال‌هاى واژگون شده که توسط سنگ و صخره‌هاى بزرگ و يا کاه و يا چوب‌هاى خشک اطراف پوشيده‌اند و يا نهال‌هائى که توسط وحوش خراب شده‌اند مجدداً حفظ و آزاد گردند و از طرفى نهال‌هائى را که از بين رفته و مرده‌اند در محدوده و مرحلهٔ بهبود بخشيدن توسط جايگزين کردن با نهال‌هاى جديدى ترميم نمائيم به‌منظور مبارزه با علف‌هاى هرز مى‌توان با استفاده از علف‌کُش‌ها و پاشيدن آنها در اطراف نهال، علف‌هاى هرز را از بين برد.

در مناطق جنگلکارى شده‌اى که به‌طور کامل توسط علف‌هاى هرز پوشيده ‌شده‌اند، در حدود اواخر فصل رويش (اواخر تير ماه، اواسط مرداد) مى‌توان با استفاده از علف‌کُشى که قابل حل‌شدن در آب باشد تمام منطقه را به‌ علف‌کُش مذکور آغشته نمود (با پاشيدن علف‌کش در منطقه). قبل از شروع عمل فوق لازم است که با متخصصين و دست‌اندرکاران دفع آفات مشورت شود و از آنها دعوت به‌همکارى شود. در زمينه کود دادن به مناطق جنگل‌کارى شده قبلاً در بخش بهبودبخشيدن زمين به تفصيل شرح داده شده و در اينجا فقط به منظور يادآورى به آن اشاره مى‌نمائيم که مابين کود سبز با گونه‌هائى از خانوادهٔ بقولات و کود دادن به نهال‌هاى کشت شده در گودال که به‌صورت دستى انجام مى‌پذيرد تفاوت‌هائي

وجود دارد به‌منظور کاشت بقولات و استفاده از کود سبز آن بهترين روش آن است که در حاشيهٔ گودال نهال‌کارى شده به اندازه ۳ تا ۵ مورد بذر مورد نظر را به کار ببريم. البته اين بذور را نبايد خيلى نزديک به نهال کشت نمود زيرا اکثراً به‌علت رشد سريع و بيش از حد باعث خواهند شد که نهال از بين برود. در زمين‌هائى که به شدت اسيدى هستند مقدارى کود را به‌عنوان تسريع‌کننده رشد بايد به‌طور دستى به‌محل نهال‌کارى اضافه نمود. در موقع استفاده از کودهاى معدنى لازم است که از کود کاملى که شامل تمام مواد غذائى مهم و مورد نياز نهال است استفاده نمائيم. براى هر نهال لازم است که به اندازهٔ ۲۰ تا ۳۰ گرم کود را در اطراف محل کشت شده بپاشيم. کود دادن به مناطق جنگلکارى شده‌اى که از نظر خاک فاقد کيفيت مرغوبى هستند واجب و ضرورى و قابل توصيه است. با کود دادن مى‌توان به اندازهٔ ۳ تا ۵ سال جلو افتاد و استفادهٔ سرشارى از اين جهت برد. کودهائى را که به زمين مى‌دهيم به‌علت مدور و صاف بودن سطح خود داراى اين مزيت مى‌باشند که به راحتى و به تناسب در زمين پخش مى‌گردند و از طرفى در لابلاى سوزن‌ها و برگ‌هاى درختان باقى نمى‌مانند. بقيهٔ کودهاى ديگر که به‌طور دستى در زمين‌هاى کشت شده مورد استفاده قرار مى‌گيرند از نظر هزينه‌اى که براى پاشيدن آنها در منطقه متحمّل خواهيم شد بايد قبلاً از نظر اقتصادي، مقرون به صرفه بودن آن مورد بررسى قرار گيرد.

يک جنگل پيشاهنگ (Vorwald) و يا جنگل کمکى (Hilfswalf) از درختان توس، صنوبر ترمولا، مشبد و يا پستانک و همچنين توسکا در بعضى مناطق داراى ارزش بى‌شمارى مى‌باشند، يعنى اينکه به‌علت خشکى بيش از حد و يا به‌علت وجود هوموس خام در اين مناطق امکان جنگل‌دارى و ايجاد يک منطقه کشت مقدور نمى‌باشد. جنگل‌هاى پيشاهنگ خيلى سريع رشد مى‌کنند و سطح مورد نظر براى جنگل‌کارى را به‌سرعت مى‌پوشانند در نتيجه شرايط رشد و حيات گياهان به‌صورت بسيار مناسبى تغيير پيدا مى‌کند. زمين و منطقهٔ مذکور از سايه پوشيده شده و از طرفى برگ‌هاى ريخته شده بر روى خاک باعث خواهد شد که کود قابل ملاحظه‌اى به‌زمين واد گردد و همچنين درخت‌هاى رشد يافته به‌عنوان بادشکن براى منطقه مؤثر و مفيد خواهند بود همان‌گونه که ذکر گرديد با ريختن برگ‌ها بر روى زمين مقدارى کود به خاک وارد مى‌گردد و در واقع لايهٔ مناسبى از هوموس حاصل مى‌شود و علف‌هاى هرز مزاحم مانند تمشک و غيره از بين خواهند رفت. پس از مراحل فوق در پناه جنگل پيشاهنگ کشت مى‌شوند فواصلى به‌اندازهٔ ۲ تا ۵/۲ متر دارند. براى مناطق آفتابى و خشک بهترين و مناسب‌ترين گونه درختى توس و براى مناطق سايه‌دار با مقادير زيادى هوموس خام بهترين گونه پستانک مى‌باشد.

براى مناطق سايه‌دار با مقادير زيادى هوموس خام بهترين و مناسب‌ترين گونه درختى توس و براى مناطق سايه‌دار با مقادير زيادى هوموس خام بهترين گونه پستانک مى‌باشد. براى مناطق تپه‌اى و بر روى دامنه‌ها با دارا بودن مرتع گونهٔ صنوبر ترمولا مناسب است. براى مناطقى که داراى خاکى با مقادير زياد رس (Lehm) هستند گونه‌هاى بيد مناسب است. براى مناطقى که داراى آب سطحى کافى هستند توسکاى قشلاقى و براى مناطقى که داراى زمين‌هائى با زه‌کشى مناسب باشند نوعى توسکا توصيه مى‌شود. مادامى که جنگل پيشاهنگ وظيفهٔ خود را انجام داد و درختان جنگلکارى شده به حدّ مطلوب رسيدند به‌تدريج اقدام به حذف درختان جنگل پيشاهنگ مى‌کنيم. در صورتى که چوب با ارزش و مرغوبى در بين درختان جنگل پيشاهنگ وجود نداشته باشد آنها را در ارتفاعى برابر سينه قطع نموده و به حال خود باقى مى‌گذاريم و در صورت لزوم تنه‌هاى باقى‌مانده را به مواد شيميائى مخصوصى آغشته مى‌نمائيم که اين عمل باعث خشکيدن و از بين رفتن تنهٔ درختان جنگل پيشاهنگ خواهد شد. بديهى است که درختان مناسب و با ارزش جنگل پيشاهنگ را به‌منظور ايجاد يک جنگل آميختهٔ با ارزش حفظ مى‌نمائيم زيرا وجود آنها باعث بهبود در آميختگى جنگل گشته و براى زمين و خاک جنگل نيز با ارزش و مفيد مى‌باشد.