ناخالصی‌های آب باران

باران نخستين منبع آب است. بخشى از آب باران به زمين فرو مى‌رود و آب‌هاى زيرزمينى را تشکيل مى‌دهد. بخشى از آن بخار مى‌شود و به جوّ بر مى‌شود و بخشى از آن هم در روى زمين جريان مى‌يابد و نهرها و روخانه‌هائى را به‌وجود مى‌آورد که در پايان به دريا مى‌ريزند. بخشى از آب موجود در خاک به‌وسيله‌ٔ گياهان کشيده و از راه برگ آنها تبخير مى‌شود. اين پيشام‌دها را چرخهٔ آب مى‌نامند.

ويژگى‌هاى آب باران

آب باران خالص‌ترين آب در طبيعت است. از نظر فيزيکى آب باران تميز، روشن و شفاف است و از نظر شيميائى آب بسيار سبکى است که تنها مقاديرى ناچيز مواد جامد دارد (۰۰۰۵/۰ درصد) آب باران به‌علت سبک بودن در لوله‌هاى سربى خوردگى ايجاد مى‌کند. از نظر ميکروب‌شناختى آبِ بارانِ جاهايِ تميز بدون عوامل زنده بيمارى‌زا است.

ناخالصى‌هاى آب باران

به‌تدريج که آب باران از جوّ مى‌گذرد رو به ناخالصى مى‌گذارد زيرا ناخالصى‌هاى معلق در جوّ را به‌خود مى‌گيرد که عبارت هستند از: گرد و غبار، دوده، خرده‌زيستمندها و گازهائى مانند: دى اکسيد کربن، ازت، اکسيژن و آمونياک. در دنيا کم جائى پيدا مى‌شود که منبع تأمين آب آن فقط آب باران باشد. (آب شبه‌جزيره صخره‌اى Gibralter در جنوب اسپانيا با ۴/۶ کيلومتر مربع مساحت و ۲۹،۰۰۰ جمعيت از آب باران تأمين مى‌شود). در کشور ما آب باران منبع مهم تأمين آب را تشکيل نمى‌دهد.