آموزش برای شناسائی خطا

آموزش براى شناسائى خطا

در مرحلهٔ حرکتي، اغلب به اجراء فرد در طول تمرين توجه مى‌شود و ساير جنبه‌هاى يادگيرى ناديده گرفته مى‌شوند. از اين گذشته، وظيفهٔ مربى و درمانگر اين است که اجراء را تسهيل کند؛ بنابراين آنها هر کارى مى‌کنند تا در طول تمرين عملکرد را افزايش دهند و ممکن است بازخورد متواتر يا تمرين مسدود بدهند. مى‌دانيد که اين استراتژى وقتى کورکورانه عمل شود به نقايصى در ياددارى درازمدت يا توانائى تعميم‌دهى منجر خواهد شد.

کارهاى ديگرى نيز هستند که در يان طبقه قرار گرفته، براى تسهيل اجراء به‌کار مى‌روند. يکى از آنها يادگيرى توانائى شناسائى خطا است. فراگيرنده نه تنها بايد اجراء مهارت را بياموزد، بلکه بايد عملکرد خود را در آينده ارزشيابى کند. بعضى از عبارات و مفاهيم کليدى ممکن است خطاى مشخصى را توصيف کنند، مانند آرنج خميده که علامتى براى يک مشکل ويژه در يادگيرى ضربهٔ گلف است. نشانه‌هاى مفهومى ديگرى که نحوهٔ ايستادن در تنيس، حالت قامت پس از ضربه زدن و مسير حرکت توپ را توصيف مى‌کند، براى انتقال سريع مفاهيم و از بين بردن خطا مؤثر است. ممکن است فوائد اين شناسائى در کلاس و در حضور مربى چندان آشکار نباشد، ولى فراموش نکنيد که شاگردان هميشه معلمى در کنار خود ندارند و پس از پايان کلاس يا در اوقات فراغت به تنهائى عمل مى‌کنند. اگر آنها بتوانند خطاى خود را بشناسند، به‌دليل اينکه زودتر آن را اصلاح مى‌کنند، ياددارى آنها افزايش مى‌يابد. از اين مهمتر، توانائى شناسائى خطا ممکن است به يادگيرى بيشترى در غياب مربي، نيز منجر شود. اين راه خوبى براى افزايش کارآئى تمرين است.

افزايش شناسائى خطا وابسته به چند متغير تمرينى است. اگر از شاگردان بخواهيد که خطاى خود را پس از انجام عمل شناسائى کنند (ولى قبل از دادن KP يا KR) توجه آنها را به بازخورد درونى حاصل از پاسخ جلب کرده و احتمالاً در طرح‌يابى حرکت، حساسيت به خطا را افزايش داده‌ايد. از سوى ديگر، ارائهٔ بازخورد فورى و متواتر مانع تجزيه و تحليل بازخورد درونى مى‌شود و باعث افت توانائى شناسائى خطا و کاهش يادگيرى مى‌گردد. توانائى شناسائى خطا پس از انجام حرکت در تکليف‌هاى مجردِ سريع بسيار مفيد است. اين توانائى در تکليف‌هاى مداوم که طى آنها بازخورد باعث تعديل لحظه به لحظه مى‌شود، سود چندانى ندارد.

مهمترين نکاتى که ويژگى‌هاى فعاليت را در مرحلهٔ حرکتى مشخص مى‌کنند، در زير آمده است:

- ابتدا الگوهاى اساسى حرکت (برنامه) را آموزش دهيد و سپس به پارامترها بپردازيد؛

- براى آموزش برنامه و گزينش پارامترها از تمرين متغير استفاده کنيد؛

- دربارهٔ خطا از بازخورد تجويزى (KP و KR) استفاده کنيد؛

- از بازخورد دادن در هر کوشش بپرهيزيد و به جاى آن از بازخوردهاى حذفي، خلاصه، ميانگين و دامنه‌اى استفاده کنيد؛

- هيچ‌گاه از تمرين مسدود استفاده نکنيد، به جاى آن تمرين تصادفى بدهيد؛

- براى افزايش يادگيرى از تمرين ذهنى و تصويرسازى ذهنى استفاده کنيد.