پیشگیری سطح اولیه

براى پيشگيرى از بيمارى‌هاى روانى سه سطح در نظر گرفته مى‌شود، به‌شرح زير است:

پيشگيرى سطح اوليه

پيشگيرى اوليه در سطح جامعه عمل مى‌کند و شامل بهبود محيط زيست اجتماعي و ارتقاء رفاه جسمي، عاطفى و اجتماعى همهٔ مردم است. اين کار در برگيرندهٔ کار در جهت بهبود شرايط زندگى و افزايش منابع بهداشتى و بهزيستى در جامعه مى‌باشد.

پيشگيرى سطح دوم

پيشگيرى سطح دوم شامل تشخيص زودرس بيمارى‌هاى روانى و اختلالات اجتماعى و عاطفى است که از طريق برنامه‌هاى غربال‌گرى در مدارس، دانشگاه‌ها، کارخانه‌ها، مراکز تفريحى و ... همراه با تدارک امکانات درمانى و کارسازى منابع جامعه مى‌باشد. از اين لحاظ خدمات بهداشتى خانواده‌نگر نقش بسيار مهمى دارند. سازمان‌هاى مربوط به بهداشت خانواده دشوارى‌هاى عاطفى و نشانه‌هاى اوليهٔ بيمارى‌هاى روانى را شناسايى و به افراد خانواده در جهت مقابله با تنش فزاينده کمک و دشوارى‌هاى افراد و ناسازگارى‌هاى اجتماعى را هم در صورت لزوم چاره‌جويى و افراد خانواده را جهت مراقبت‌هاى روان‌شناختى آماده مى‌کنند. مشاورهٔ درماني يا کارموردي روشى است که در واحدهاى خدمات بهداشت خانواده فراوان به‌کار گرفته مى‌شود. مسؤوليّت عمدهٔ اين سازمان‌ها فراهم‌آوردن خدمات مشاوره و کمک به خانواده‌ها در زمينه‌هاى زير است. تعارضات مربوط به زن و شوهرها، اختلال در روابط پدر و مادر با کودک و روابط آسيب‌ديده بين اشخاص. مشاورهٔ خانواده يک روش مداخلهٔ درمانى براى کمک به بيماران روانى است و مشاورين روانى خانواده تشخيص دقيق حالات روانى - اجتماعى را به‌عمل مى‌آورند.

پيشگيرى سطح سوم

پيشگيرى سطح سوم در پى کاهش مدت بيمارى روانى است و با اين ترتيب تنش‌هايى را که خانواده و جامعه به‌وجود مى‌آيند کاهش مى‌دهد. به‌طور خلاصه هدف نهايى سطوح پيشگيرى بيمارى‌هاى روانى جلوگيرى از فروريختگى و گسيختگى است.