ویژگی و اعمال

ويژگى و اعمال

عنصر موليبدنيوم به اشکال آلى و غيرآلى وجود دارد. بدن يک فرد بالغ حدود ۹ ميلى‌گرم موليبدنيوم دارد و بيشترين غلظت آن در کبد، غدد آدرنال و کليه‌ها موجود است. در محيط پراکندگى وسيعى دارد، مقدار آن در گياهان و حيوانات نشان‌گر مقدار آن در خاک مى‌باشد. در سيستم‌هاى آنزيمى شامل گزانتين دهيدروژناز و گزانتين اکسيداز (هر دو در تشکيل اوره شرکت دارند) و سولفيت اکسيداز (در کاتابوليسم اسيدهاى آمينهٔ گوگرددار، ميتونين و سيستئين شرکت دارد) دخالت دارد.

فرآيندهاى متابوليکى

موليبدنيوم از معده و روده کوچک به ميزان ۲۵ تا ۵۰ درصد جذب مى‌گردد. عوامل متعددى بر جذب اثر مى‌گذارند مثل گوگرد و مس که جذب را کاهش مى‌دهند. در خون به اشکال آلى و غيرآلى منتقل مى‌شود. محل خاصى براى ذخيره ندارد. موليبدنيوم به‌سرعت توسط کليه‌ها دفع مى‌شود. دفع از بدن از طريق صفرا، عرق و مو نيز صورت مى‌گيرد.

ميزان مورد نياز

در مورد نياز انسان به موليبدنيوم اطلاعات محدودى وجود دارد. هيئت غذا و تغذيه توصيه دريافت موليبدنيوم را به‌صورت دريافت بى‌خطر و کافى روزانه (ESADDI) بيان کرده است.

منابع

مقدار موليبدنيوم موجود در مواد غذائى و قابليت دسترسى حياتى آن تحت مطالعه مى‌باشد. براساس اطلاعات موجود، موليبدنيوم به‌خصوص در حبوبات، غلات کامل، گوشت‌ها، ماهى و مرغ وجود دارد. سبوس‌گيرى غلات موجب جدا شدن موليبدنيوم از دانه مى‌شود. مغزها، شير، ماست و پنير ساير منابع آن هستند ولى سبزى‌ها و ميوه‌ها مقدار کمى موليبدنيوم دارند.

تعادل در بدن

روش‌هاى مطالعه تعادل موليبدنيوم در انسان محدود است. تحت شرايط طبيعي، حالات کمبود يا عدم‌کفايت موليبدنيوم گزارش نشده است، زيرا پراکندگى بسيار زيادى در محيط دارد. بيمارى که به مدت ۱۸ ماه تغذيه وريدى بدون موليبدنيوم شده بود، تهوع، استفراغ، عدم تمرکز، کاهش اسيد اوريک و سولفات ادرار را نشان داد. مثال ديگر کمبود موليبدنيوم، اختلال ارثى نادرى است که منجر به نقص آنزيمى مى‌شود که به کوفاکتور موليبدنيوم (موليبدوپترين) نياز دارد. اين اختلال علاوه بر علائم ديگر، موجب عقب‌ماندگى ذهنى هم مى‌گردد.

به‌نظر مى‌رسد دريافت زياد موليبدنيوم دفع ادرارى مِس را افزايش مى‌دهد. مقادير سمى نيز همين نتيجه را دارد. به‌علاوه مقادير خونى و ادرارى اسيد اوريک هم افزايش مى‌يابد و منجر به بروز نشانه‌هاى شبه‌نقرس مى‌گردد.