اندازه بدن

اندازه بدن

الگوى رشد نوزادان بسيار متفاوت است، لذا مقايسه يک نوزاد با ساير نوزادان عاقلانه نيست. به‌طور کلى وزن نوزاد در چهار ماهه اول دو برابر و در ده تا دوازده ماهگى سه برابر وزن تولد مى‌گردد. کودک با سَرِ نسبتاً بزرگ و دست‌ها و پاهاى کوتاه به ‌دنيا مى‌آيد. در طى سال اول، نسبت‌هاى اندازهٔ کودک تغيير مى‌کند و تا اوايل دوران بچگى ادامه مى‌يابد. تنه، بازوها و پاها بلندتر مى‌شوند.

مجموعه‌اى از منحنى‌هاى رشد براى محدودهٔ طبيعى وزن، قد و دور سَرِ تهيه شده است. والدين و گروه مراقبت بهداشتى اطفال اندازه‌هاى نوزاد را روى منحنى علامت‌گذارى کرده و روند رشد نوزاد را با نوزادان هم‌جنس و هم‌سن او مقايسه مى‌کنند. اگر نوزاد به موازات يک صدک (Percentile) حرکت کند، روند رشد او رضايت‌بخش است، کمى انحراف به سمت صدک‌هاى ديگر معمولاً مهم نيست. اما اگر کودک به‌طور ناگهانى يا مداوم به طرف صدک ديگر، چه بالاتر و چه پائين‌تر حرکت کند و ثابت بماند، بايد علت‌يابى شود. براى مثال، اگر کودک ناگهان به پرسنتايل پائين‌تر افت پيدا کند، مشکلات تغذيه‌اي، وضعيت محيطى نامساعد يا احتمال بيمارى که در رشد مداخله مى‌کند بايد بررسى شود.

ترکيب بدن

علاوه بر ضخامت چين پوستي، دور بازو، دور ماهيچه ميان‌بازو و نمايهٔ توده بدن روش‌هاى ديگرى براى تعيين ترکيب بدن وجود دارد.

روش رقيق‌سازى تعيين ميزان آب و توده بدون چربى بدن با استفاده از تزريق يک ماده ايزوتوپ (ردياب) و اندازه‌گيرى غلظت آن در يک نمونه از مايعات بدن مى‌باشد. روش‌هاى زيادى براى اندازه‌گيرى چربى بدن وجود دارد. بدنى که در آب غوطه‌ور است به اندازهٔ وزن خود آب را پس مى‌زند، اساس، وزن کردن زير آب يا دانسيتومترى است. امپدانس بيوالکتريکى بر اين اصل استوار است که بافت بدون چربى خاصيت هدايت الکتريکى بيشترى نسبت به بافت چربى دارد. روش‌هاى اولتراساند، MRI, CT و اشعهٔ X براى ارزيابى ذخاير چربى استفاده شده است. اين روش‌هاى اندازه‌گيرى دقيق‌تر از اندازه‌گيرى چين پوستى ولى گران‌تر و تهاجمى‌تر هستند.

به‌نظر بعضى افراد چربى بدن بد است و هرچه کمتر باشد بهتر است. در حالى‌که چربى چندين عمل ضرورى در بدن انجام مى‌دهد و درصد يا مقدارى از آن براى بدن لازم است.