کبد چرب (Fatty liver)

هپاتيت (Hepatitis)

التهاب کبد. هپاتيت ممکن است در اثر عوامل عفونى نظير ويروس و باکتري، الکل، تزريق خون ناسازگار، داروهاى سمى نظير آرسنيکال‌ها يا حلال‌هاى سمى نظير تتراکلريد کربن به‌وجود آيد. علائم مشخصه آن عبارتند از: عملکرد غيرطبيعى کبد، آنورکسياى قابل توجه، تب، سردرد، کاهش وزن سريع و قابل توجه، يرقان و ناراحتى شکمي. هپاتيت ممکن است خفيف و گذرا بوده و يا شديد و مرگبار باشد. کبد معمولاً قادر به ترميم بافت خود مى‌باشد ولى هپاتيت شديد ممکن است به سيروز و بدعملکردى مزمن کبد منتهى شود.

درمان تغذيه‌اى

يک رژيم پرکالرى (۵/۱ ضرب‌در BEE) و پر پروتئين (کيلوگرم / گرم ۲ - ۵/۱)، پر کربوهيدرات (۳۰۰ تا ۴۰۰ گرم در روز) و چربى متوسط تا آزاد برحسب تحمل (گرم ۵۰ تا ۱۰۰ در روز) توصيه مى‌شود. پروتئين را به حد تحمل کاهش دهيد و براى صرفه‌جوئى پروتئين، کربوهيدرات‌ها را افزايش دهيد. علائم نارسائى کبدى را تحت نظر داشته باشيد. اهداف رژيم عبارت از کمک به ترميم بافت کبد، کمک به حفظ تعادل نيتروژن و اطمينان از ذخيرهٔ گليکوژن مى‌باشد. در خلال فاز حاد بيماري، يک رژيم معمولى سوق داده مى‌شود. وعده‌هاى کوچک به تعداد ۶ تا ۸ بار، که در طول روز توزيع شده باشد، مفيد است. دريافت مايعات را تشويق نموده ولى نوشيدن الکل را قدغن نمائيد. مکمل يارى با ويتامين‌ها و مواد معدنى به‌ويژه روي، ويتامين C و ويتامين‌هاى ب کمپلکس و ويتامين K ممکن است ضرورى باشد.

کبد چرب (Fatty liver)

انباشته شدن ذخاير چربى غنى از استرهاى کلسترول در کبد. اين حالت ممکن است در نتيجه تعدادى از عوامل شامل کمبود يا نبود عوامل ليپوتروپيک، مسموميت کبد در اثر فسفر، کلروفروم و ساير ترکيبات کلرينه شده و متعاقب عفونت‌هاى مزمن هم‌چون سل، بيمارى‌هاى متابوليک نظير ديابت يا چندين ناهنجارى تغذيه‌اى هم‌چون کواشيورکور، الکليسم مزمن و کمبود ويتامين E به‌وجود آيد.

درمان تغذيه‌اى

چربى را به ۵۰ گرم در روز و کلسترول را به ۲۰۰ ميلى‌گرم در روز محدود نمائيد. استفاده از MCF هم مفيد خواهد بود.

سيروز (Cirrhosis)

بيمارى مزمن و پيش‌رونده کبد که در آن بافت‌هاى پيوندى فيبرى جايگزين سلول‌هاى عملکردى کبد مى‌شوند.

درمان تغذيه‌اى

دريافت آزاد کالرى و پروتئين (در حدود ۵۰% بيشتر از RDA)، با مقادير متوسط چربى پيشنهاد مى‌شود. هدف درمان رژيمي، تسريع التيام و بازسازى بافت کبد و پيشگيرى از رکود چربى و تشکيل بافت‌هاى پيوندى فيبرى مى‌باشد. براى حفظ پروتئين، لازم است ۵/۱ تا ۲ گرم پروتئين بر کيلوگرم وزن در روز و ۳۰۰ تا ۳۵۰ گرم کربوهيدرات در روز داده شود. در صورتى‌که بروز حالت کوما قريب‌الوقوع باشد، لازم است فوراً مصرف پروتئين کم شود و يا اصلاً کنار گذاشته شود. در صورتى‌که آسيت و ادم صفاقى وجود داشته باشد، سديم را تا ۵۰۰ ميلى‌گرم در روز محدود نمائيد. در مواردى‌که واريس‌ مرى وجود داشته باشد، از مصرف غذاهاى فيبرى و خشن بايد پرهيز شود. مصرف الکل به هيچ‌وجه مجاز نيست.