ایجاد تنش

تنش در يک موقعيت نمايشى تا حدودى زائيدهٔ گفتار، متن داستان و رابطهٔ متقابل شخصيت‌هاى داستان است؛ از طرف ديگر، تنش به‌طور قابل‌ملاحظه‌اى ناشى از نحوهٔ ارائهٔ موضوع است:

۱. کاربرد تصاعدى نماهاى قوى‌تر (برش متداخل نماهاى نزديک‌تر و نزديک‌تر؛ ديدگاه‌هاى زاويه پائين‌تر، مورب‌کردن تدريجى نماها).

۲. کاربرد موسيقى و آثار صوتى تعليقى.

۳. ارائهٔ اطلاعات مبهم.

۴. ارائهٔ اطلاعات ناقص.

۵. وقفه در ارائهٔ اطلاعات.

۶. بيننده از چيزى مطلع است که شخصيت داستان نمى‌‌داند - او فرار مى‌کند اما نمى‌داند که راه فرار بسته است.

۷. شخصيت داستان به‌طور ناگهانى با مشکل بزرگى روبرو مى‌شود - پلکانى فرو مى‌ريزد، قبل از اينکه او بتواند از آن بالا رود.

۸. بيننده وقايع را پيش‌بينى مى‌کند - به‌طور حتم کسى از آن در وارد خواهد شد.