کرنا

سازهاى بادى ايرانى انواع زيادى دارند که هر يک داراى جذابيت خاص خود مى‌باشند. مهم‌ترين اين سازها نى مى‌‌باشد.

نى

لطيف‌ترين صداى سازهاى ارکستر موسيقى ايرانى بى‌شک متعلق به نى است. نى يا ناى قديمى‌ترين ساز بشر است. انواع و اقسام اين ساز در موسيقى‌هاى مقامى ايران وجود دارد و نوع متداول آن در موسيقى رسمى رديف دستگاهي، نى هفت بند است. نى از خيزران‌هاى آماده که با تکنيک خاص سوراخ مى‌شوند و مجوف مى‌گردند، تهيه مى‌شود. تکنيک نواختن نى به شيوه امروزى را از استاد نايب اسدالله اصفهانى مى‌دانند. از نى بيشتر در تکنولوژى استفاده مى‌شود و از چهل سال گذشته به همت استاد حسين کسايى وارد ارکستر شده است.

سرنا

سرنا سازى است بادى که داراى ۹ عدد سوراخ مى‌باشد. هشت عدد در يک جانب و يکى در پشت ساز قرار دارد. جنس آن از چوب آبنوس است و نواختن آن در اعياد عمومى در سراسر ايران متداول است.

کرنا

کرنا سازى است به‌طول دو متر، از جنس مس زرد. اين ساز را در اعياد بزرگ و به‌ هنگام بر آمدن و فرو شدن آفتاب مى‌نوازند و در شهرهاى بزرگ ايران نواختن آن متداول بوده است.