گندم در مراحل مختلف رشد مانند جوانهزني، پنجهزني، ساقه رفتن، گردهافشانى و تشکيل ميوه نياز به آب دارد. بطورکلى گندم در مناطقى که ميزان بارندگى سالانه آن ۸۰۰-۴۰۰ ميلىمتر باشد عملکرد اقتصادى توليد مىنمايد.
کوددهى گندم
گندم نسبت به عناصر سهگانه اصلى نيتروژن، فسفر و پتاس واکنش مثبت نشان مىدهد. اما ميزان واکنش تابع تعادل بين آب قابل مصرف در خاک و مقدار کود است. بهعبارت ديگر اگر مقدار مصرف کود از ته زياد باشد لازم است که مقدار آب مصرفى نيز افزايش يابد.
معمولاً کود ازته را چندنوبته مصرف مىکنند. يک قسمت بههنگام کاشت و بخشهاى بعدى بهصورت سرک در مراحل بعدى رشد مصرف مىشود. علت چندنوبته مصرف کردن کود نيتروژنه اين است که اين کود متحرک است و بهسادگى از زمين شسته شدن يا تصعيد مىگردد.
فسفر و پتاسيم از عناصر غير متحرک بهشمار مىآيند و بنابراين يکنوبته و بههنگام بذرکارى مصرف مىشود.