برنج در مناطقى با بارندگى سالانه حداقل ۱۰۰۰ ميلىمتر (يا با آب آبيارى ۱۰۰۰ ميلىمتر) عملکرد اقتصادى توليد مىکند.
کوددهى برنج
برنج نسبت بهمصرف کود شيميائي، مخصوصاً نيتروژن، واکنش خوبى نشان مىدهد و مىتواند بهازاء جذب ۱۰ تا ۱۵ گرم نيتروژن، ۴ تا ۸ گرم P2O5 و ۲ تا ۴ گرم K2O ، يک کيلوگرم شلتوک توليد کند. برنج، مانند ساير گياهان، نيتروژن را بهدو شکل آمونيوم و نيترات جذب مىکند. مقدار جذب نيتروژن آمونيومى در اويل چرخهّ زندگى بيشتر از نيتروژن نيتراتى است. شکل آمونيومى نيتروژن نيازهاى رشد رويشى (مانند رشد برگ، پنجهزائى و غيره) و نيتروژن نيازهاى رشد زايشى (مانند تعداد و وزن دانه در هر خوشه) را برطرف مىکند. از طرف ديگر، کودهاى فسفردار رشد ريشه و مقاومت گياه را در مقابل بيمارىها و کودهاى داراى پتاسيم عمدتاً انتقال مواد فتوسنتزى از برگ را بهاعضاى ديگر، بهويژه دانه ونيز استحکام و استقامت بوتهها را افزايش مىدهد. هر دو نوع کود ترجيحاً قبل از نشاءکارى بهزمين اضافه مىشوند. کوددهى فسفردار ممکن است در خلال سال زراعى کلاً مصرف نشوند و بنابراين اثر آنها ممکن است تا بيش از يک سال دوام يابد.
مصرف کود، بهويژه کودهاى نيتروژندار ، در زراعت برنج در دو مرحله قبل و بعد از نشاءکارى صورت مىگيرد. در روش نشاءکاري، کود سرک را معمولاً يک ماه بعد از نشاءکارى (همزمان با خاتمهٔ پنجهدهى نشاءها يا آغاز مرحلهٔ تشکيل گلآذين) بهمزرعه مىدهند. در روش بذرکارى مستقيم آن را يک ماه و نيم بعد از سبز کردن مزرعه مصرف مىکنند. در مواقعى که از واريتههاى زودرس استفاده مىشود يا نشاءکارى بهتأخير مىافتد يا آب و هوا سرد و بارانى است، کود سرک معمولاً سفيد واقع نمىشود. اما برعکس، در خاکهاى فقير، در خاکهائى که قبل از نشاءکارى بهخوبى تقويت نشدهاند، و هنگامى که از واريتههاى ديررس استفاده مىشود بهکار بردن کود سرک مىتواند مؤثر باشد.