ترکیب منابع

ترکيب منابع

چون توليد محصولات جهانگردى نياز به‌ کاربرد منابع يا عوامل توليد دارد چگونگى رابطه منابع توليد و محصول بايد مورد بررسى قرار گيرد. اقتصاددانان اين رابطه را تابع توليد ناميده‌اند. با بررسى تابع توليد علاوه بر تعيين کل منابع لازم براى توليد يک محصول، مى‌توان به ساير روش‌هاى ترکيب اين منابع پى برد. طبق نظريهٔ کلاسيک، با تکنولوژى معين و به فرض ثابت بودن ساير شرايط، ميزان کاربرد هر عامل توليد بستگى به بازده نهائى و قيمت آن دارد.

به‌طور کلى در بخش سفر و جهانگردى بعضى منابع کاملاً يا منحصر به فرد هستند که قابل جابه‌جائى نيستند. براى مثال، يک تجربهٔ جهانگردى را که مشابه ديدن برج ايفل باشد نمى‌توان عرضه کرد يا عرضهٔ آن غير اقتصادى است. چنين منابعى معمولاً در قسمت پائين شکل زیرجاى مى‌گيرند. برخى کشورها براى کاربرد سرمايه به‌جاى کار تلاش‌هائى انجام داده‌اند. براى مثال، در تانزويل استراليا يک مجتمع ساحلي، عجايب گريت بارير ريف را شبيه‌سازى کرد اما اکثر منابع 'پايه' کم و بيش غير قابل انتقال هستند.

ساير منابع را که فراوانتر هستند مى‌توان در ترکيب‌هاى مختلف به‌کار برد تا از نظر بازدهى راه‌حل کارآئى به‌دست آيد. در يک فصل ديگر چند فن تحليلى ذيربط مانند نظريهٔ توليد نئوکلاسيک و تجزيه و تحليل فعالتى مورد بررسى عميق‌ترى قرار خواهد گرفت اما کاملاً روشن است که بعضى بنگاه‌هاى مسافرتى و جهانگردى همواره به‌دنبال يافتن ترکيب بهينه‌اى از منابع هستند. براى مثال، يک هتل بين‌المللى استاندارد مانند 'هاليدى‌اين' در ايالات متحده يا اروپا هتل‌هاى خود را با نسبت يک کارکن براى دو ميهمان يا حتى دو کارکن براى پنج ميهمان اداره مى‌کند. اين نسبت در يک کشور آسيائى که سطح دستمزدها پائين‌تر است به يک کارکن براى هر ميهمان يا حتى بيشتر مى‌رسد. يک هتل آمريکائى يا اروپائى که در آن سطح دستمزدها بالا است در تجهيزات سرمايه‌بر مانند بالابرهاى خودکار و تجهيزات کاراندوز تهيهٔ غذا سرمايه‌گذارى بيشترى خواهد کرد.

بسيارى از سازمان‌هاى مسافرتى و جهانگردى با چنين انتخابى در کاربرد منابع روبرو هستند و چون بخش‌هاى مولد و سازمان‌ها طيف گسترده‌اى را شامل مى‌شود غالباً در برابر اين پرسش که 'بهترين' ترکيب منابع کدام است پاسخ قاطعى وجود ندارد. از اين نظر جهانگردى براى مثال، بسيار متفاوت از صنعت فولادسازى که به‌دليل بلوغ اين صنعت و حاکميت اصول عقلائى رقابت بر آن يکدستى بسيار بيشترى در بين الگوى توليد بنگاه‌ها و کشورهاى مختلف وجود دارد.

با وجود اين، فعاليت سفر و جهانگردى چند وجه مشترک و متمايز از فعاليت‌هاى ديگر دارد. اولاً، در مقصدهاى جهانگردى اغلب از زمين يا به‌طور مشخص‌تر، از امکانات يا خصوصيت‌هاى زمين شديداً استفاده مى‌شود. در اينجا، منظور از 'زمين' شکل زمين، گياهان و جانوران آن، چشم‌انداز خشکى و آبى و نيز نيازهاى فضائى محض است. گاهى کاربرد زمين براى فعاليت‌هاى جهانگردى و غير جهانگردى ديگر شديداً با يکديگر مغايرت پيدا مى‌کند. براى مثال، در يک ناحيهٔ بندرى پر ازدحام، کشتى‌ها و قايق‌هاى بادى کوچک ممکن است مزاحم کشتيرانى تجارى باشند (در اين مثال، اقدام مقامات مسئول در امر ناحيه‌بندى فعاليت‌ها، براى فعاليت‌هاى منتخب هزينهٔ فرصت پديد مى‌آورد). اما در برخى مناطق، زمين ممکن است کاربردى به جز جهانگردى نداشته باشد. يک ساحل يا منطقهٔ بيابانى بديع که فاقد منابع معدنى ارزشمند باشد تنها براى جهانگردى جالب خواهد بود.

ثانياً، بخش عمدهٔ سفر و جهانگردي، چه در مناطق جهانگردفرست يا جهانگردپذير نسبتاً کاربر است. اين امر تا اندازه‌اى ريشهٔ تاريخى دارد زيرا ميهمان‌نوازى بر اصول خدمت خانگى استوار شده است. امروزه حتى هتل‌هاى مجلل نيز ساختارى متکى بر نيروى کار دارند که از خانه‌هاى خصوصى بزرگ قرن نوزدهم الهام گرفته است. در واقع، نسبت تعداد کارکنان به هر اتاق يا ميهمان هنوز شاخص مناسبى از کيفيت خدمات هتل تلقى مى‌شود. ساير بخش‌هاى سفر و جهانگردى اعم از آژانس‌هاى مسافرتى و شرکت‌هاى هواپيمائى و فروشگاه‌هاى سوغاتى نيز بر اهميت خدمت تأکيد مى‌ورزند. شواهد نشان مى‌دهد که اکثر جهانگردان تماس با نيروى کار و خدمات آن را به خدمات خودکار ترجيح مى‌دهند مگر آنکه خدمات اخير مزيت‌هاى چشمگيرى مانند قيمت پائين‌تر يا 'آزادي' عمل جهانگرد را در پى داشته باشد. با وجود اين، پيشرفت‌هاى تکنولوژيک کارآئى نسبى سرمايه و کار را چنان تغيير داده که بسيارى از فعاليت‌هاى جهانگردى به‌ويژه کارهائى مانند صدور بليط و ذخيره کردن جا، کاراندوزتر شده است.

ثالثاً، جهانگردى منبعى به نام وقت جهانگرد را مى‌طلبد. مصرف‌کننده جهانگردى برخلاف خريدار کالاهاى خانگى علاوه بر پول بايد از وقت کمابيش نيز بگذرد. وقت مانند پول هزينهٔ فرصت دارد: اين هزينهٔ فرصت چيزهاى ديگرى است که جهانگرد براى سفر کردن بايد از آن بگذرد؛ اما وقت برخلاف پول که آن را در ازاء کالا و خدمت دريافت شده مى‌پردازند به‌ندرت مصرف مى‌شود. بيشترين قسمت آن، وقت فراغتى است که مردم به ميل خود براى جهانگردى مى‌گذرانند زيرا فعاليت‌هاى ديگر هزينهٔ فرصت اندکى دارند. اما بخش عمدهٔ اين وقت به‌ويژه در حين سفر زمينى و انتظار کشيدن براى وسايل حمل و نقل عمومى ممکن است با بى‌ميلى بسيار گذرانده شود. هنگامى که هزينهٔ فرصت سفر بسيار زياد باشد مصرف‌کنندگان به سفرهاى کوتاهتر مى‌روند يا سفر نمى‌کنند يا با مصرف ساير منابع، وقت لازم براى سفر را کم مى‌کنند. فروش موفقيت‌آميز خدمات بين‌قاره‌اى هواپيماى کنکورد و استفاده از هلى‌کوپتر اين ادعا را ثابت مى‌کند.