عوامل انتقال منحنی عرضه

تحلیل‌ها در مبحث هزينه‌ها و ماهيت عمومى عرضهٔ جهانگردى نشان میدهد که بخش اعظم بنگاه‌هاى مسافرتى و جهانگردى (خصوصى و دولتي) در پى فعاليت در حداکثر ظرفيت هستند. در بخش اقامتگاه‌ها، گردانندگان به ضريب اشغال اتاق اشاره مى‌کنند که بيانگر نسبت ظرفيت مورد استفاده است و توجه بسيار زياد آنها به بالا بردن اين نرخ، نشانگر نگرش به حفظ عرضه در ظرفيت تقريباً کامل است. اين امر در مورد خدمات سفر و حمل و نقل نيز مصداق دارد، که در آن شاخص استفاده از ظرفيت را ظرفيت اشغال مى‌شناسند. برخى از جاذبه‌هاى جهانگردى مانند پارک موضوعى يا زمين گلف نرخ استفاده را محاسبه مى‌کنند که با يک ظرفيت نظرى بهينه مقايسه مى‌شود.

در نتيجه، بيشتر بنگاه‌هاى مسافرتى و جهانگردى در کوتاه‌مدت عرضه بسيار بى‌کشش دارند. اگر قيمت در بازار بالا باشد توليد در حداکثر ظرفيت خواهد بود و حتى اگر پائين باشد ممکن است گرايش به فعاليت در اين ظرفيت هنوز وجود داشته باشد. اين به نوبهٔ خود به معناى آن است که در کوتاه مدت عرضهٔ صنعت نيز بسيار بى‌کشش است. در عوض، عرضه‌کنندگان از طريق تغيير قيمت يا تبليغات هر کار ممکن را انجام خواهند داد تا تقاضا را با عرضهٔ کل ظرفيت برابر کنند. در دراز مدت يا دوره‌هائى که بنگاه‌ها مى‌توانند تصميم به تعطيل کردن کار در فصل 'خلوت' بگيرند صنعت عرضه باکشش‌ترى خواهند داشت. اين امر به‌صورت زير انجام خواهد شد:

- تعطيل موقتى در فصل خلوت يا تعطيل دائمى در هنگامى که بنگاه با موقعيت کاستى درآمد نهائى در برابر هزينهٔ نهائى روبه‌رو مى‌باشد يا ميزان درآمد در اين فصل ارزش کار کردن را ندارد.

- ورود بنگاه‌هاى جديد به صنعت، گسترش مستمر ظرفيت به‌دست عرضه‌کنندگان موجود يا گسترش موقتى ظرفيت (براى مثال، از طريق خريد چارترى صندلى‌هاى هواپيما يا کشتى‌هاى اضافه) در زمان بالا بودن قيمت.

اقدامات موقت معمولاً در پى نوسانات فصلى در بازار انجام مى‌شود. 'فصل خلوت' يا غير کارى معمولاً به اين معنا نيست که تقاضا به صفر مى‌رسد اما با قيمت‌هاى بسيار کمتر قابل نگهدارى است. اين قاعده چند استثناء دارد مانند فصل خلوت در مناطق اسکى که در آن خود ظرفيت برف ناپديد مى‌شود اما در اکثر فعاليت‌هاى جهانگردي، کاهش در قيمت به مقدار کافى مى‌تواند تقاضا را پديد آورد. بى‌گمان، عرضه‌کنندگان انتظار دارند که در فصل بعد قيمت‌ها باز به حدّ بالائى برسد. روندهاى دراز مدت و پيش‌بينى‌هاى عرضه‌کننده عمدتاض موجب تغيير مستمر در عرضه مى‌شوند.

عرضهٔ بى‌کشش و رانت اقتصادى

اگر عرضه اساساً ثابت باشد تقاضاى بيشتر را تنها مى‌توان با جيره‌بندى پاسخ گفت يا افزايش قيمت که در آن افزايش بازده را به‌عنوان 'رانت اقصادى محض' براى عرضه‌کننده مى‌شناسند. اين موضوع را ابتدا ريکاردو در سال ۱۸۱۵ نشان داد. کسب رانت اقتصادى در بازار جاذبه‌هاى جهانگردى نيز که حتى در دراز مدت عرضهٔ ثابتى دارد بسيار محتمل است. اگر محصول به‌صورت تجارى به فروش رود يا دوباره قابل فروش باشد در عمل، رانت اقتصادى را مى‌توان ملاحظه کرد. يک نمونه رانت اقتصادى در جهانگردي، قيمت بليط مسابقهٔ فينال تنيس جام ويمبلدون است.

عوامل انتقال منحنى عرضه

براى محصولاتى که عرضهٔ ثابتى دارند يا به‌طور مشترک عرضه مى‌شوند تغيير شرايط بازار، موجب انتقال کامل منحنى عرضهٔ آنها خواهد شد. عرضهٔ مشترک کالاها طبيعتاً، به معناى وجود محصولات فرعى مانند پشم و گوشت گوسفند است اما در بخش سفر و جهانگردى اين‌گونه کالاها اندک هستند. خدمات مسافرتى و جهانگردى نيز به مصرف‌کنندهٔ معينى عرضه مى‌شود و به‌ندرت محصول فرعى دارند. عرضهٔ مشترک هنگامى رخ مى‌دهد که محصولات جهانگردى به بازارهاى غير جهانگردى نيز عرضه شود و تقاضاى اين دو بازار مکمل يکديگر باشد. براى مثال، واحد پذيرائى يک هتل شهرى ممکن است شب‌هاى چهارشنبه و پنجشنبه شام کنفرانس‌ها را عرضه کند اما روز‌هاى جمعه شام باشگاه‌ها و روز يکشنبه، شام جشن‌هاى عروسى را عرضه نمايد. بنابراين، اين هتل اين سه محصول متفاوت را به مصرف‌کنندگان عرضه مى‌نمايد: يک محصول براى جهانگردان کاري، يک محصول براى غير جهانگردى و يک محصول براى بازار محلى / دوستان و بستگان. اگر شرايط هر يک از اين بازارها تغيير کند تمايل به عرضه در بازارهاى ديگر متأثر خواهد شد. اگر ظرفيت موجود توان تأمين تقاضاى کل بازارها را داشته باشد محصولات عملاً، مشترک خواهد بود اما اگر تقاضاى کل بيش از اين ظرفيت باشد اين محصولات در عرضه با يکديگر رقابت دارند.

در کوتاه‌مدت، هيچ‌يک از اين عوامل بر تمايل به عرضه اثر نمى‌گذارد زيرا عرضه ذاتاً بى‌کشش است اما در دراز مدت، ظرفيت تغيير خواهد کرد و بنابراين، منحنى عرضه انتقال خواهد يافت. اين پديده براى مثال، طى دهه‌هاى ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در تفريحگاه‌هاى ساحلى انگلستان رخ داد که اقامتگاه‌ها با پيشنهاد قيمت و بازده بهتر از سوى مشتريان سالخورده روبه‌رو شدند. اين مشتريان در جستجوى اقامتگاه امنى بودند. به اين ترتيب، عرضهٔ هتل و مهمانسراهاى متعارف به جهانگردان کاهش يافت زيرا مبدل به خانه‌هاى پرستارى شده بودند.

تغيير هزينه‌هائى چون ماليات، طى همين فرآيند عمل مى‌کنند. در کوتاه‌مدت، عرضه‌کنندگان سفر و جهانگردى عرضه را در برابر افزايش هزينه، تعديل نمى‌کنند بلکه با قبول سود کمتر به آن تن مى‌دهند يا با بالا بردن قيمت مى‌کوشند آن را جبران کنند. اقدام اخير بستگى به ميزان تسلط آنها بر قيمت بازار دارد. تغييرات هزينه‌اى فراگير در صنعت (مانند ماليات بر تخت يا ماليات فرودگاهي) سريعاً به مصرف‌کننده منتقل مى‌شود.