سیب‌زمینی

سيب‌زمينى محصول بومى آمريکاى جنوبى و اصل آن از کشور پرو مى‌باشد. بنابه باور باستان‌شناسان، سيب‌زمينى از حدود ۲۰۰۰ سال پيش از ميلاد توسط اينکاها در بخش‌هاى کوهستانى اين کشور کاشته مى‌شده است.

در قرن شانزدهم ميلادى افزايش جمعيت و کمبود مواد غذائى زمام‌داران کشورهاى اسپانيا و انگلستان را بر آن داشت که ملوانان ورزيده خود را با کشتى به قاره آمريکا بفرستند تا منبع غذائى جديدى پيدا کنند.

در سال ۱۵۲۴ ميلادي، دريانوردى به‌نام فرانسيس‌کوپيزا پس از رسيدن به پرو متوجه کشت سيب‌زمينى در اين سرزمين شد. اوايل نيمه دوم قرن شانزدهم يک محموله سيب‌زمينى به‌ اسپانيا فرستاده شد. به‌تدريج سيب‌زمينى از اسپانيا به‌ديگر کشورهاى اروپائى برده شد. تا حدود ۱۵۰ سال سيب‌زمينى در مناطق محدودى از اروپا، در کاخ‌هاى سلطنتى و باغچه‌هاى خانه‌ها کاشته مى‌شد، در قرن هفدهم و هجدهم تنها راه نجات از قحطى‌هاى پى‌درپى اروپا، کشت سيب‌زمينى بود.

در سال ۱۷۱۹ سيب‌زمينى از اروپا به آمريکاى شمالى و سپس به آسيا برده شد. در قاره آفريقا نيز از حدود ۵۰ سال پيش کشت سيب‌زمينى آغاز شده است.

در ايران، حدود ۲۰۰ سال پيش (در زمان فتحعلى‌شاه قاجار) سرجان ملکم سفير دولت انگلستان در ايران مقدارى بذر سيب‌زمينى به‌دربار پادشاه قاجار هديه کرد. اين سيب‌زمينى‌ها ابتدا در روستاى پشند در اطراف تهران کاشته شد و سپس به فريدن اصفهان و به‌تدريج به‌ساير نقاط کشور برده و کاشته شد.