نوار ویدیوئی

فيلم

نخستين اصل مهم در کار با فيلم آن است که کليه محيط‌هاى عملياتى بايد تا حد امکان پاکيزه نگه داشته شود. ذرات ريز گرد و غبار که به آسانى مى‌تواند به فيلم بچسبد بر کيفيت تصوير اثر خواهد گذاشت. بسيار مهم است که سطح کار دک (Deck) به‌خصوص دستگاه‌هاى نمايش به دور از غبار و کثيفى نگه داشته شود. بهترين راه نيل به آن، استفاده مرتب از برس ضدالکتريسيته ساکن است. چربى طبيعى پوست ما نيز مى‌تواند روى فيلم اثر بگذارد، در نتيجه بهتر است فيلم را از لبه‌هاى آن بگيريم تا از تماس با پهنه تصوير و صدا اجتناب شود و در وضع مطلوب بايد دستکش نخى پوشيد.

هنگامى‌که فيلم را از قوطى آن خارج کنيم، بهترين روش عمودى نگه داشتن قوطى است. در غير اين صورت اگر فيلم شل پيچيده شده باشد اين خطر وجود دارد که حلقه فيلم باز شود يا هسته حلقه (Core) از مرکز آن خارج شود.

بسيارى از دستگاه‌هاى نمايش فيلم، کشش‌هاى متفاوتى بر سيستم‌ حرکت فيلم اعمال مى‌کنند، لذا بهتر است که از به‌کارگيرى هسته‌هاى کوچک، مانند هسته‌هاى ۲ اينچى در حلقه‌هاى بزرگ، اجتناب شود. اين امر به‌خصوص در فيلم‌هاى ۳۵ ميلى‌مترى اعمال مى‌شود. به‌عنوان يک قاعده کلى هسته‌هاى ۳ اينچى يا بزرگتر بايد براى فيلم‌هاى طولانى‌تر از ۵۰۰ فوت (واحد طول (پا) برابر ۴۸/۳۰ سانتى‌متر (مترجم) به‌کار رود.

وقتى فيلم براى مدتى بدون استفاده نگهدارى شده باشد، تا اندازه‌اى تاب برمى‌دارد. صاف کردن فيلمى که به دور هسته کوچک پيچيده شده باشد مشکل‌تر است، لذا اين امر دليل خوب ديگرى است براى اينکه حتى‌الامکان از هسته‌هاى بزرگتر استفاده شود.

انجمن مهندسان سينما و تلويزيون (Society Motion Picture And Television Engineers (SMPTE) توصيه مى‌کند که فيلم به‌صورتى پيچيده شود که لايه حساس آن به طرف خارج قرار گيرد. به‌نظر مى‌رسد که اين کار از تاب‌خوردگى و پيچش جلوگيرى کند. فيلم نبايد مستقيماً روى هسته پيچيده شود و بايد از يک محافظ سرفيلم (Protective Leader) يا فاصله‌گذارى (Spacing) به همان ضخامت سر و ته فيلم استفاده شود.

نوار ويديوئى

همانند فيلم، پاکيزگى محيط‌هاى عملياتى که حاوى نوار ويديوئى هستند ضرورت دارد، چون وجود غبار و آشغال روى نوار اگر باعث اختلال در تماس بين سطح نوار و هد پخش شود مى‌تواند به سيگنال‌هاى توليد شده لطمه بزند.

اثرات گرد و غبار به ضبط‌هاى آنالوگ، به‌ويژه شنيداري، به نسبت ضبط‌هاى ديجيتالى و ويديوئي، آسيب کمترى مى‌رساند. افت‌هاى کاملاً شديد به ضبط‌هاى گفتارى آنالوگ لطمه نمى‌زند، ولى در ضبط‌هاى ديجيتالي، ممکن است محيط‌هاى متأثر از دست برود و هيچ اميدى به ترميم آن نباشد.

هنگام کار با نوارهاى کاست ويديوئي، بزرگترين خطر صدمه فيزيکى وقتى رخ مى‌دهد که کاست در دستگاه ضبط يا پخش قرار داده مى‌شود. حفظ و نگهدارى و پاکيزگى اين تجهيزات به اندازه پاکيزگى خود نوار اهميت دارد.

از آنجا که نوار ويديوئى در مقابل درجات مختلف دما تحمل خاصى دارد، دماى اتاق براى مدت زمان کوتاه خيلى خطرساز نيست. در حقيقت نقطه‌اى که خاصيت مغناطيسى کاملاً از بين مى‌رود ۲۶۲ درجه فارنهايت (۱۲۸ درجه سانتى‌گراد) است. اگرچه رطوبت و بخار همراه با دماى بالا، به‌دليل واکنش شيميائى معروف به هيدروليز، حتيٰ در مدت کوتاه مى‌تواند زيان‌بخش باشد. اين واکنش اسيدى توليد مى‌نمايد که نوار مغناطيسى را چسبناک مى‌کند و موجب مشکلاتى در پخش مى‌گردد.

به علاوه، تغييرات سريع دما گاهى مى‌تواند بر کشش (Tension) و کش‌سانى (Elasticity) نوار تأثير بگذارد. اين امر به‌خصوص در مورد فرمت‌هاى قديمى‌تر آنالوگ رخ مى‌دهد. براى پرهيز از آن مى‌توان به نوار فرصت کافى داد تا خودش را با محيط وفق دهد و کشش به‌طور يکنواخت پخش شود.

در مورد فرمت‌ نوارهاى کاست، اجتناب از هرگونه فشار (Stress) غيرلازم بر نوار حائز اهميت است. اين مقصود با اطمينان از اينکه نوارها پس از پخش و ضبط و قبل از نگهدارى کاملاً پيچيده شده است، حاصل مى‌شود.

زمينه مشکل‌ساز ديگر جريان مغناطيسى سرگردان است. مصلحت اين است که نوار ويديوئى از دستگاه‌هاى الکتريکى سنگين، مانند ترانسفورماتور، دور نگه داشته شود، زيرا که نيروى مغناطيسى مى‌تواند سبب پاک شدن قسمت‌هائى از مواد ضبط شده شود.