گوجه‌فرنگی

گوجه‌فرنگى در ابتدا به‌عنوان گياه زينتى در باغچه‌ها مورد استفاده قرار گرفت و به‌عنوان سيب طلائى و يا سيب عشق معروف شد. مصرف گوجه‌فرنگى به‌عنوان نوعى سبزى از قرن نوزدهم ميلادى به بعد شروع شد و بعد از جنگ جهانى اول به‌تدريج بر مصرف آن افزوده گشت به‌طورى که امروزه به صورت خام و پخته يا به‌صورت سس و رب موارد استعمال زيادى دارد. ضمناً آب گوجه‌فرنگى همراه با صبحانه مصرف زيادى پيدا کرده است. اين امر باعث شده که کشت آن در همه کشورهاى جهان معمول گشته و با کشت و پرورش آن در مزرعه و گلخانه به‌صورت يک محصول چهار فصل مورد استفاده قرار گيرد. در ايران هم اکنون توجه زيادى به توليد گوجه‌فرنگى مى‌شود و سطح وسيعى از زمين‌هاى کشور ما زير کشت گوجه‌فرنگى قرار دارد. مناطق جنوبى ايران با شرايط آب و هوائى مساعد و بازار مناسبى که وجود دارد به مناطق مهم توليد گوجه‌فرنگى تبديل شده‌اند.