واکسیناسیون بین‌المللی

در سال ۱۹۵۷، WHO مقررات بهداشت بين‌المللى را اتخاذ نمود و بدين ترتيب واکسن برخى بيمارى‌ها (تب‌زرد، وبا، آبله) که گفته مى‌شد قابل قرنطينه کردن هستند - در برخى کشورها اجبارى اعلام شد. در هر حال اين امر به‌عهده هر کشورى است تا تصميم بگيرد چنين واکسن‌هائى لازم هستند و يا نه و همچنين اين تصميم‌گيرى هر ساله مى‌تواند تغييرپذير باشد. هدف چنين کارى نه تنها مصون‌سازى مسافرين بلکه مصونيت کشور ميزبان و همين‌طور کشور اوليه (کشورى که فرد در آنجا ساکن است) از آلودگى مى‌باشد.

سه نوع واکسن در برخى کشورها ممکن است ضرورت داشته باشد:

۱. واکسيناسيون برعليه وبا

از سال ۱۹۷۴، واکسن وبا از طرف WHO توصيه نمى‌شود. هنگامى‌که در مناطق خاصى مورد نياز باشد، يک‌بار تزريق از نظر قانونى کافى مى‌باشد.

۲. واکسيناسيون برعليه تب‌زرد

واکسيناسيون برعليه تب‌زرد در مناطقى که در آن ويروس فعال مى‌باشد، قوياً توصيه مى‌گردد و اين واکسيناسيون بدون توجه به‌مدت اقامت در چنين مناطقى براى افرادى که از هر کدام از کشورهاى آفريقائى و يا آمريکاى جنوبى ديدن مى‌کنند و تب‌زرد در آن کشورها اندميک مى‌باشد، انجام مى‌گيرد.

در برخى از کشورهاى آفريقائي، وضع بهداشتى منطقه ايجاب مى‌کند که تمامى مسافرينى که وارد سرزمين آنها مى‌شوند يک واکسن تب‌زرد دريافت کنند در حالى‌که در مناطق ديگر، واکسيناسيون تنها در مورد کسانى لازم است که از نواحى عفونى آمده باشند.

واکسيناسيون عليه تب‌زرد تنها موردى است که از نظر قانونى براى مسافرت بين‌المللى اجبارى مى‌باشد.

۳. واکسيناسيون برعليه آبله

در سى‌وسومين نشست سازمان جهانى بهداشت (W.H.O) در تاريخ هشتم مى ۱۹۸۰، ريشه‌کن شدن آبله در تمام دنيا اعلام گرديد و اين ريشه‌کن شدن انعکاس وسيعى روى اجبارى بودن اين واکسن در مسافرت‌هاى بين‌المللى داشت، در سال ۱۹۸۱، مقررات بهداشت بين‌المللى اصلاح شد تا بدين ترتيب گواهى واکسيناسيون برعليه آبله از هر مرجعى حذف گردد.

اعتبار گواهينامه بين‌الملى واکسيناسيون

واکسن

تعداد دوزها

مدت زمان اعتبار

شروع اعتبار

اوليه

واکسيناسيون مجدد

وبا

۱

۶ ماه

۶ روز

همين مدت

تب‌زرد

۱

۱۰ سال

۱۰ روز

همين مدت