واکسن CMV

سيتومگالوويروس انسانى اختصاصى که توسط رو در ۱۹۶۵ جدا شد، يک‌سرى از همان خصوصياتى را که هرپس ويروس و واريسال زوستر دارد، دارا مى‌باشد.

عفونت با سيتومگالوويروس يکى از علل اصلى مالفورماسيون‌هاى مادرزادى بعد از ويروس که در گروه هرپس تقسيم‌بندى مى‌گردد مى‌باشد.

مطالعات اپيدميولوژيک به‌طور اساسى تحت تأثير فاکتورهاى اجتماعى و اقتصادى و فرهنگى مى‌باشد، هرگاه استانداردهاى زندگى و وضعيت بهداشتى بهبود مى‌يابند، شيوع مادرانى که حامل ويروس مى‌باشند و انتقال ويروس به‌صورت حاد کاهش مى‌يابد.

عفونت از راه‌هاى مختلفى رخ مى‌دهد. عفونت نوزادى اوليه مى‌تواند ۳ فرم بگيرد: عبور داخل جفتى در مدت عفونت اوليه در دوران حاملگي، استنشاق ترشحات واژينال عفونى در مدت زايمان يا از طريق شيردهى از پستان يا از طريق بزاق.

انتقال خونى يا پيوند ارگان (قلب يا کليه) مى‌تواند روش‌هائى براى انتقال باشد. ويروس‌هائى که در گلبول‌هاى سفيد خون هستند توسط تجويز تازه خون از دهنده‌هاى سالم CMV انتقال مى‌يابد.

واکسن CMV

يک واکسن ويروس زنده ضعيف شده در انگلستان در ۱۹۷۴ توسط الک واشترن تکامل يافت. آن از گونه ۱۶۹ AD که از کشت بافتى گرفته شده بود، مشتق شده است. تجويز زيرجلدى اين واکسن به داوطلبان باعث توليد آنتى‌بادى‌هاى خنثى‌کننده، فيکس‌کننده کمپلمان مى‌گردد. هيچ‌گونه عصاره ويروسى در ادرار يا گلو به‌دنبال واکسيناسيون مشاهده نگرديد.

نويسندگان استفاده واکسن را در دختران سرم منفى به‌منظور کاهش شيوع بيمارى در مادران مستعد و در نتيجه عفونت‌هاى مادرزادى نوزادى توصيه مى‌کنند.

يک واکسن ويروسى زنده ضعيف شده با استفاده از گونه [Towne] کشت داده شد، روى سلول‌هاى ديپلوئيد انسانى توسط پلوتکين کامل شود و زيرجلدى به ۱۵۰ داوطلب تجويز گرديد با ۱۰۰% تغيير سرمي، روش داخل بينى کاملاً غيرمؤثر شناخته شد.

على‌رغم مراقبت‌هاى بيوشيميائي، خونى و بالينى هيچ‌گونه واکنش بعد از واکسن سيستماتيک مشاهده نگرديد. بعضى واکنش‌هاى موضعى خفيف مانند اندوراسيون يا قرمزى موضعى در عرض ۵-۱۴ روز بعد از واکسيناسيون در افراد سرم منفى ايجاد گرديد. اين با واسطه سلولى بعد از واکسن مثبت مشاهده گرديد. هيچ‌گونه ويروس واکسن در ادرار، خون يا ترشحات واژن جدا نگرديد.

مطالعه گلازر در مورد بيماران پيوند کليوى در تمام افراد واکسينه شده تغيير سرمى را نشان داد گرچه سطح تيتر آنتى‌بادى از سطح افراد نرمال کنترل گرديد.

اخيراً پلونکين و همکاران نشان دادند که يک گليکوپروتئين از پوشش CMV پروتئين ۵۸-۵۵ مى‌تواند پاسخ ايمنى سولار يا هومورال را تحريک کند اگر مقادير عظيمى از پروتئين توسط تکنيک‌هاى بيولوژيک مولکولى مى‌تواند به‌عنوان يک بخش واکسن استفاده گردد.

على‌رغم اميدوارکننده بودن نتياج پلوتکين، هنوز براى بررسى انديکاسيون واکسن زود به‌نظر مى‌رسد. واکسن را ممکن است براى زنان سرم منفى که در سنين بارورى هستند و بيماران پيوندى به‌کار برد.