نوع هرس

فندق معمولى از ناحيه‌اى شامل جنوب اروپا و آسياى ‌صغير، منشاء گرفته و کاشت آن از زمان‌هاى کهن در اروپا معمول بوده است. در ايران، ارقام خودروى آن بيشتر در جنگل‌هاى آستارا، ارسباران و طوالش و همچنين در کوه‌هاى الموت و طارم زنجان يافت مى‌شود.

گياه‌شناسى

فندق گياهى است با نام علمى Corylus avellana که از خانواده Betulaceae مى‌باشد. اين گياه درختچه‌اى خزان‌دار است و به‌صورت يک‌پايه مى‌باشد.

شرايط اقليمي و خاکی

چوب فندق، در برابر سرما کاملاً پايدار است ولى شکوفه‌هاى آن که در زمستان، پيش از پديدار شدن برگ‌ها، باز مى‌شوند در دماهاى کمتر از ۱۰- درجه سانتى‌گراد از بين مى‌روند. نياز سرمائى جوانه‌هاى برگ فندق با ۸۰۰ تا ۱۷۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد برآورده مى‌شود ولى نياز جوانه‌هاى گل به سرما بسيار کمتر است.

فندق، فاقد ريشه محورى است و بنابراين نيازى به خاک خيلى ژرف ندارد. اين گياه را مى‌توان در انواع خاک کاشت، ولى خاک‌هاى شنى‌رسى که حاوى مواد آلى نسبتاً زياد و داراى زهکشى خوب باشند براى آن مناسب‌تر هستند.

توليد ميوه

گل‌هاى نر فندق، خوشه‌اى هستند و به حالت جانبي، روى چوب يک‌ساله، به‌وجود مى‌آيند. گل‌هاى ماده نيز جانبى هستند و در دسته‌هاى ۱۰-۱ عددى روى چوب يک‌ساله پديدار مى‌شوند. گل‌ها فاقد گلبرگ مى‌باشند و توسط باد گرده‌افشانى مى‌شوند. ارقام فندق خودسترون مى‌باشند و به نسبت يک به چهارده نياز به درختان گرده‌زا دارند.

نوع هرس

درخت فندق به دو صورت هرس مى‌شود. يک هرس زمستانه يا خشک و ديگرى هرس سبزه در هرس زمستانه که در انتهاى فصل زمستان انجام مى‌شود. در هرس سبز که معمولاً هم‌زمان با برداشت فندق يا پس از آن انجام مى‌شود پاجوش‌هاى کلفت را هم حذف مى‌کنند.

هرس گياه را بايد به شکل جامى و يا شلجمى تربيت کرد. پيرايش (هرس) درختان بارور نسبتاً سبک و مشابه بادام است.

روش‌هاى تکثير

فندق را معمولاً به وسيله (خوابانيدن) ازدياد مى‌کنند، ولى اين عمل از طريق جدا کردن پاجوش‌ها و کشت بذر و زدن پيوند نيز امکان دارد.

شرايط کاشت

فاصله کشت، بر حسب نوع خاک، ۶-۴ متر است و از يک هکتار باغ در شرايط مناسب مى‌توان تا چهار تن محصول برداشت کرد.

آفات

کرم سفيد ريشه از ريشه درختان فندق تغديه مى‌کند.

بيمارى‌ها

قارچ عسلى که از علائم آن پوسيدگى ريشه است.