براساس تحقيقات به عمل آمده بهترين سن و وزن پرواربندى به پروار شتر کمتر از دو ساله مىباشد که داراى وزن زنده ۱۲۰ تا ۲۳۰ کيلوگرم مىباشند که بهتر است در وزن ۲۲۰ تا ۳۰۰ کيلوگرم بهفروش برسند. زيرا در اين سنين، شتران از توانائى خوبى براى افزايش وزن و درصد لاشه (۵۴ درصد) برخوردار مىباشند.
جيره مناسب
براساس تحقيقات به عمل آمده مشخص گرديده است که حداکثر توليد (رشد) از مصرف جيره غذائى حاوى ۵۶/۲ مگاکالرى انرژى قابل متابوليسم و ۶/۱۲ درصد پروتئين خام بهدست مىآيد که با مصرف اين جيره ميانگين ضريب تبديل غذائى (کيلوگرم ماده خشک مصرفى نسبت به کيلوگرم اضافه وزن روزانه) ۶۷/۵ نشان داده است که هيچ نشخوارکننده پرتوليدى تحت شرايط اين آزمايش (پروار در فصل زمستان و جايگاه کاملاً باز) قادر به رقابت با اين حيوان نمىباشد در ضمن آزمايشات به عمل آمده نشان مىدهد که شتر در مقايسه با نشخوارکنندگان در وزن و افزايش وزن مشابه ماده خشک کمترى به ازاءِ هر کيلوگرم وزن بدن (حدود ۲ درصد وزن بدن) مصرف مىکند. جيره غذائى شتر پروارى مىتواند مشتمل بر يونجه خشک، جو بلغور شده، سبوس گندم، تفاله چغندر قند، کنجاله پنبه دانه، کاه گندم، نمک و سنگ آهک باشد.
فصل مناسب
نظر به اينکه اين تنش سرما باعث افزايش ماده خشک مصرفى و افزايش حرارت توليدى (PH) و در نتيجه افزايش هزينه انرژى مىگردد و از طرف ديگر تنش گرما باعث افزايش تعداد تنفس و تغييرات فيزيولوژيکى و ايجاد هيجان مىشود اين دو عامل بهصورت طبيعى سبب کاهش ازدياد وزن حيوان مىشوند بنابراين بهتر است شترها در فصل مناسب پروار شوند که در مناطق گرم و خشک کوير مرکزى ايران بهترين فصل پرواربندى از اواخر زمستان تا اواسط ماه و از اوايل مهرماه تا اواسط دى ماه پيشنهاد مىگردد. البته مىتوان شترها را در فصل زمستان و تابستان در جايگاه نيمهباز پرواز نمود.
انتخاب دام مناسب
براى پرواربندى بايد شترى را که داراى اسکلت درشت و کشيده، سالم و بدون امراض پوستى باشد انتخاب نمود.
جداسازى شترها
بايد شترهاى ماده را جداگانه و حتى دور از ديد شترهاى نر نگهدارى نمود در غير اينصورت شترهاى نر حالت مستى بهخود گرفته و پس از آن با نخوردن غذا و يا بهشدت از غذاى مصرفى آنها کاسته مىشود.
ظرفيت مناسب
در يک واحد صنعتى نبايد تعداد شتر پروارى از بيست نفر کمتر باشد.