درمان

هنگامى تشخيص FUO کلاسيک مطرح مى‌شود که تب بيش از ۳/۳۸ درجه سانتى‌گراد (۱۰۱̊F) در موقعيت‌هاى متعددى در يک دوره بيشتر از ۳ هفته به‌وجود آيد و وقتى که يک هفته بررسى در بيمارستان يا سه نوبت معاينه به‌صورت سرپائى به‌ تشخيص منجر نشود. بيشتر موارد FUO به دليل عفونت، نئوپلاسم يا بيمارى کلاژن - واسکولار است. ساير علل شامل داروها، بيمارى‌هاى گرانولوماتور، بيمارى التهابى روده، آمبولى ريه، تب ساختگي، اريتم مولتى‌فورم، تب مديترانه‌اى فاميلي، سندرم بهجهت و بيمارى فابرى مى‌باشد. FUO طولانى‌تر از ۶ ماه کمتر به‌علت عفونت مى‌باشد و بيشتر به‌علت علل غير معمول يا نامشخص است. وقتى هيچ علتى پيدا نشود، پروگنوز معمولاً مطلوب خواهد بود. درمان FUO کلاسيک شامل مشاهده و معاينه مداوم با اجتناب از درمان تجربى مى‌باشد. ساير تقسيم‌بندى‌هاى تخصصى FUO در مورد جمعيت‌هاى خاصى از بيماران (جدول تقسيم‌بندى FUO) با وارياسيون‌هائى (تنوع‌هائي) در تشخيص و درمان اعمال مى‌شود.

جدول تقسيم‌بندى FUOa

ويژگى

بيمارستانى

نوتروپنيک

همراه با HIV

کلاسيک

وضعيت بيمار

بسترى در بيمارستان، مراقبت حاد، بدون عفونت در هنگام پذير در بيمارستان

شمارش نوتروفيل يا کمتر از ۵۰۰ در ميکروليتر يا انتظار مى‌رود در عرض يکى دو روز به آن مقدار برسد

HIV - مثبت تأييد شده

همه موارد ديگر همراه با تب بيشتر يا مساوى سه هفته

طول مدت بيمارى هنگام انجام تحقيقات

سه روز b

سه روز b

سه روز b (يا ۴ هفته به صورت سرپائى

سه روز b يا سه مرتبه ويزيت سرپائى)

مثال‌هاى علت

ترومبوفلبيت عفونى، سينوزيت، کوليت کلاستريديوم ديفيسيل، تب داروئى

عفونت پرى‌آنال، آسپرژيلوزيس، کانديدمى

عفونت MAI c، توبرکولوز، لنفوم غيرهوچکين، تب داروئى

عفونت‌ها، بدخيمى، بيمارى‌هاى التهابى، تب داروئى

a: بايد دماى بدن در همه موارد و در چند نوبت بيشتر يا مساوى ۳/۳۸ درجه سانتى‌گراد (۱۰۱ درجه فارنهايت) باشد.

b: شامل حداقل دو روز انکوباسيون کشت‌هاى ميکروبيولوژى مى‌باشد.

c: ميکوباکتريوم آويوم / ميکوباکتريوم اينتراسلولاره

درمان

اولين تصميمى که بايد گرفت اين است که آيا افزايش دماى بدن به‌علت تب است يا هيپرترمي. اهداف درمان تب کاهش نقطه تنظيم افزايش يافته هيپوتالاموس است تا از دست رفتن گرما تسهيل شود. هيچ شواهدى مبنى بر اينکه تب به‌طور خودبه‌خودى موجب بهبودى عفونت شود وجود ندارد. تب خفيف يا گريد پائين لزوماً نيازمند درمان نيستند مگر در زنان باردار، کودکان دچار تشنج به‌دنبال تب يا بيماران مبتلا به تخريب فونکسيون قلبي، ريوى يا مغزي. تب بالا (بيشتر از ۴۱ درجه سانتى‌گراد) بايد به‌وسيله داروهاى ضدٌ تب و سردکردن فيزيکى با پتوهاى خنک‌کننده يا پاشويه درمان شود. استامينوفن(۰/۶۵ گرم) هر سه ساعت around the clock (بهتر است متناوباً مصرف نشود، زيرا سمپتوم‌هاى تعريف و لرز را بدتر مى‌کند) در درمان بيشتر تب‌ها مؤثر است و به‌دلايل زير ترجيح داده مى‌شود:

۱. علائم التهاب را که ممکن است علت تب را مشخص کند پنهان نمى‌کند

۲. فونکسيون پلاکت را تخريب نمى‌کند

۳. موجب سندرى رى (Rey's syndrom) در کودکان نمى‌شود. داروهاى NSAID و آسپرين داراى اثرات ضدٌ التهابى و ضدٌ تب هستند. NSAIDها به‌خصوص در درمان تب در اثر بدخيمى مفيد مى‌باشند.

براساس تعاريف، هيپرترمى به تلاش در تنظيم مجدد نقطه تنظيم هيپوتالاموس که طبيعى است (مثلاً به‌وسيله استامينوفن) پاسخ نمى‌دهد ولى به خنک کردن فيزيکى به‌وسيله پاشويه، دستگاه‌هاى خنک‌کننده، پتوهاى خنک‌کننده و حتى حمام يخ پاسخ مى‌دهد. اين وسايل بايد در هيپرترمى بلافاصله مورد استفاده قرار گيرند و مايعات وريدى تجويز شوند. اگر خنک شدن به‌وسيله اين روش‌ها ناکافى باشد گاستريک لاواژ يا پرتونئال لاواژ با سالين يخى آغاز خواهد شد. در شرايط بحراني، همودياليز، باى‌پس کارديوپولمونرى با خون سرد انجام مى‌گيرد. .هيپرترمى بدخيم، سندرم بدخيم نورولپتيک، هيپرترمى در اثر داروها و شايد هيپرترمى در اثر تيروتوکسيکوز به دانترولن (۱-۵/۲ ميلى‌گرم به ازاء هر کيلوگرم وزن بدن وريدى هر ۶ ساعت) پاسخ مى‌دهند پروکائين آميد بايد براى بيماران دچار هيپرترمى بدخيم به‌خاطر خطر زياد فيبريلاسيون بطنى در اين سندرم تجويز گردد.