برآورد بالینی

اندازه‌گيرى صحيح حدت بينائى در هر چشم (با عينک) داراى اهميت اولى مى‌باشد. برآوردهاى بيشتر شامل آزمايش مردمک‌ها، حرکت چشم‌ها، مسير بينائى و ميدان‌هاى بينائى مى‌باشد. معاينه با اسليت لامپ عفونت قرنيه، تروما، گلوکوم، اووئيت و کاتاراکت را مشخص مى‌کند. معاينه با افتالموسکوپ جهت مشاهده ديسک اپتيک و رتين اغلب نيازمند گشاد کردن مردمک با استفاده از توپيکاميد ۱% و فنيل‌افرين ۵/۲% مى‌باشد؛ خطر ايجاد حمله گلوکوم زاويه بسته دور است.

نقشه‌بردارى از ميدان بينائى به‌وسيلهٔ مواجهه دادن با يک انگشت، به لوکاليزاسيون ضايعات در راه بينائى کمک مى‌کند. (شکل نقص‌هاى ميدان بينائى در اثر ضايعاتى که بر مسير بينائى اثر مى‌گذارند)، ممکن است آزمايشات رسمى با استفاده از پريمتر ضرورى باشد. هدف، تعيين اين است که آيا ضايعه، نسبت به کياسم اپتيک قدامى يا خلفى است. وجود اسکوتوم محدود به يک چشم به‌علت يک ضايعه قدامى است که برعصب اپتيک يا حدقه چشم اثر مى‌گذارد. تست نور چشمک‌زن نوسان‌دار ممکن است نقص‌آوران مردمک را بارز نمايد. تاريخچه و معاينه چشم معمولاً براى تشخيص کفايت مى‌کند. اگر همى‌آنوپسمى باى تامپورال وجود داشته باشد ضايعه در کياسم اپتيک قرار دارد (مانند آدنوم، هيپوفيز، مننژيوما). از دست رفتن همونيموس ميدان بينائى زنگ خطرى براى يک ضايعه رتروکياسمال است که بر راه اپتيک، جسم ژنيکوليت‌لترال، شعاع‌هاى اپتيک يا کورتکس بينائى (مانند استروک، تومور، آبسه) اثر مى‌گذارد. براى هر بيمار مبتلا به همى‌آنوپسى باى‌تامپورال يا همونيموس تصويربردارى نورولوژيک توصيه مى‌شود.