اسهال ترشحی

اسهال اسموتيک

اسهال اسموتيک محلول‌هاى جذب نشده فشار اونکوتيک داخل مجرائى را افزايش مى‌دهند و موجب تراوش آب مى‌شوند، اين حالت با غذا نخوردن (روزه‌داري) متوقف مى‌شود. گپ اسمولال مدفوع بيشتر از ۴۰. علل آن شامل کمبود دى‌ساکاريداز (مانند لاکتاز)، نارسائى پانکراس، رشد بيش از اندازه باکترى‌ها، مصرف لاکتولوز و سوربيتول، استفاده نابه‌جا از مسهل‌هاى پلى‌والان، اسپروسلياک يا تروپيکال (حارٌه‌اي) و سندرم روده کوتاه مى‌باشد. کمبود لاکتاز مى‌تواند اوليه (بيشتر در سياه‌پوستان و آسيائى‌ها ديده مى‌شود و معمولاً در اوايل سن بلوغ بروز مى‌کند)، يا ثانويه (در اثر گاستروانتريت ويرال، باکتريال، يا پروتوزوآئي، اسپروسلياک يا تروپيکال، يا کواشيورکور) باشد.

اسهال ترشحى

اسهال ترشحى ترشح فعال يون موجب از دست رفتن اجبارى آب مى‌شود، اسهال معمولاً آبکى است و اغلب حجيم بوده و تحت تأثير گرسنگى قرار نمى‌گيرد. +Na و +K مدفوع با گپ اسمولال کمتر از ۴۰ افزايش مى‌يابد. علل شامل عفونت‌هاى ويرال (مانند روتاويروس، ويروس نورواک)، عفونت‌هاى باکتريال (مانند وبا، اشريشياکولى انتروتوکسيژنيک، استافيلوکوکوس اورئوس)، پروتوزوآ (مانند ژيارديا، ايزوسپورا، کريپتوسپوريديوم)، اختلالات همراه با AIDS (شامل ميکوباکتريوم‌ها و القاء شده به‌وسيله HIV)، داروها (مانند تئوفيلين، کلشيسين، پروستاگلاندين‌ها، ديورتيک‌ها)، سندروم زولينگر - اليسون (توليد بيش از حد گاسترين)، تومورهاى توليدکنندهٔ پپتيد روده‌اى و ازواکتيو (VIP)، تومورهاى کارسينوئيد (هيستامين و سروتونين)، کارسينوم مدولاى تيروئيد (پروستاگلاندين‌ها و کلسى‌تونين)، ماستوسيتوز سيستميک، لوسمى بازوفيليک، آدونوم ويلوس ديستال کولون (ترشح مستقيم مايع غنى از پتاسيم)، کوليت کلاژنو و ميکروسکوپيک، و اسهال وبائى شکل (در اثر سوءِجذب‌ نمک‌هاى صفراوى در ايلئوم)، مى‌باشند.

اگزوداتيو

اگزوداتيو التهاب، نکروز، و کنده‌ شدن مخاط کولون، ممکن است شامل يک جزء اسهال ترشحى به‌خاطر آزاد شدن پروستاگلاندين از سلول‌هاى التهابي، باشد. مدفوع معمولاً حاوى PMNها و خون پنهان يا آشکار است. علل شامل عفونت‌هاى باکتريال [مانند کمپيلوباکتر، سالمونلا، شيگلا، پرسينيا، Eکولى مهاجم يا انتروتوکسيژنيک ژنيک، ويبريون پاراهموليتيکوس، کوليت کلاستريديوم ديفيسيل (اغلب القاء شده به‌وسيله آنتى‌بيوتيک‌ها)] پارازيت‌هاى کولون (مانند آنتامبا هيستوليتيکا)، بيمارى کرون، پروکتو کوليت اولسراتيو، بيمارى التهابى روده ايديوپاتيک، انتروکوليت رادياسيون، داروهاى شيمى‌درمانى سرطان، و ايسکمى روده مى‌باشد.

موتيليته روده تغييريافته

موتيليته روده تغييريافته تغيير کنترل هماهنگ عمل به پيش رانده شدن، اسهال اغلب متناوب است يا با يبوست جايگزين مى‌شود. علل شامل ديابت مليتوس، نارسائى آدرنال، هيپرتيروئيدي، بيمارى‌هاى کلاژن و اسکولار، هجوم انگل‌ها، شرايط افزايش ترشح گاسترين و VIP، آميلوئيدوز، مسهل‌ها (به‌خصوص داروهاى حاوى منيزيوم)، آنتى‌بيوتيک‌ها (به‌خصوص اريترومايسين)، داروهاى کلينرژيک، ديسفونکسيون نورولوژيک اوليه (مانند بيمارى پارکينسون، نوروپاتى تروماتيک)، سخت شدن مدفوع، بيمارى ديورتيکولار و سندرم روده تحريک‌پذير مى‌باشد. خون در مجراى روده موجب تخليه روده مى‌شود و خونريزى ماژور GI فوقانى منجر به اسهال در اثر افزايش موتيليته مى‌گردد.

کاهش سطح جاذب

کاهش سطح جاذب معمولاً به‌دنبال دستکارى جراحى (مانند رزکسيون گسترده روده يا مرتب کردن مجدد آن) که موجب سطح جذب ناکافى براى چربى‌ها و کربوهيدرات‌ها و جذب آب و الکتروليت مى‌شود، مى‌تواند به‌صورت خودبه‌خود به‌دنبال فيستول روده - روده‌اى (به‌خصوص گاستروکوليک) اتفاق بيفتد.