ارزيابى پس از احياء هموديناميک (به ذيل و شکل - الگوريتم پيشنهادى براى بيماران مبتلا به UGIB حاد - مراجعه کنيد).
- تاريخچه و معاينه فيزيکي: داروها (افزايش خطر خونريزى مجراى GI فوقانى و تحتانى با مصرف آسپيرين و NSAIDها)، اولسر قبلي، تاريخچه خونريزي، تاريخچه خانوادگي، ويژگىهاى سيروز يا واسکوليت، و غيره. صداهاى هيپراکتيو روده به نفع يک منبع GI فوقانى است.
- آسپيراسيون نازوگاستريک از نظر خون آشکار، اگر منبع آن براساس تاريخچه مشخص نباشد (فوقانى يا تحتاني)، اگر خونريزى متوقف شده و يا منبع آن دئودونوم باشد، در ۱۶% بيماران منفى کاذب خواهد بود. بررسى مايع آسپيراسيون از نظر خون پنهان بىمعنى مىباشد.
- آندوسکوپى فوقاني: دقت > ۹۰%؛ به مشاهده محل خونريزى و احتمال مداخله درمانى کمک مىکند. در واريس و فيستول آئورتوانتريک احتمتالى به انجام آن دستور داده شده است. شناسائى يک 'رگ قابل مشاهده' (يک شريان بيرونزده در دهانه اولسر) را ميسر مىکند اشاره بر خطر زياد (تقريباً ۵۰%) خونريزى مجدد دارد.
- راديوگرافى باريم GI فوقاني: دقت تقريباً ۸۰% در شناسائى يک ضايعه دارد ولى منبع خونريزى را شناسائى نمىکند. جايگزين قابل قبولى براى آندوسکپى در خونريزى بهبود يافته يا مزمن با گريد کم است.
- آرتريوگرافى مزانتريک انتخابي: در صورتىکه خونريزى شديد شناسائى منبع آنرا توسط آندوسکوپى غير ممکن مىکند، انجام مىشود.
- اسکن راديوايزوتوپ (مانند 99Tc که به گلبولهاى قرمز يا آلبومين مىچسبد)؛ ابتدائاً بهعنوان يک تست غربالگرى براى تأييد خونريزى بهکار مىرود و نسبت به آرتريوگرافى سريعتر انجام مىشود و نيز در مواردى که خونريزى متناوب و يا داراى منشاء نامشخص است بهکار برده مىشود.