پریتونیت باکتریال خودبه‌خودی

پريتونيت باکتريال خودبه‌خودى

پريتونيت باکتريال خودبه‌خودى در بيمارى سيروتيک مبتلا به آسيت و تب، شکم‌ درد، بدتر شدن آسيت، ايلئوس، هيپوتانسيون، بدتر شدن زردي، يا آنسفالوپاتى به‌وجود آن شک کنيد. يک عامل مستعدکننده غلظت کم پروتئين آسيت (فعاليت اوپسونيزاسيون کم) مى‌باشد. تشخيص به‌وسيله شمارش سلول پلى‌مورفونوکلئر مايع آسيت >۲۵۰/ ميکروليتر وجود سمپتوم‌ها، يا شمارش پلى‌مورفونوکلئر >۵۰۰/ ميکروليتر به‌دست مى‌آيد. به‌وسيله کشت مثبت (معمولاً انتروباکترياسه، استرپتوکوک‌هاى گروه D، استرپتوکوکوس پنومونيه، استرپتوکوکوس ويريدانس) تأييد مى‌شود. درمان اوليه: سفوتاکسيم ۲g وريدى هر ۸ ساعت، تأثير آن به‌وسيله کاهش شديد در شمارش پلى‌مورفونوکلئر آسيت بعد از ۴۸ ساعت معلوم مى‌شود، و سپس آن را ۱۰-۵ روز بايد ادامه داد يا تا زمانى‌که شمارش پلى‌مورفونوکلئر آسيت طبيعى شود. خطر عود را مى‌توان به‌وسيله نوروفلوکساسين ۴۰۰ ميلى‌گرم خوراکى در روز، ترى‌متوپريم - سولفامتوکسازول يک قرص قدرت دوبل خوراکى دو بار در روز و ۵ روز در هفته، يا احتمالاً سيپروفلوکسازين ۷۵۰ ميلى‌گرم خوراکى يک بار در هفته کاهش داد. درمان پروفيلاکتيک (قبل از اولين اپيزودپريتونيت) را در بيماران مبتلا به آسيت سيروتيک و يک سطح آلبومين آسيت کمتر از ۱۰ گرم در ليتر (<۱g/dL) در نظر داشته باشيد.

سندرم هپاتورنال

سندرم هپاتورنال مشخصه نارسائى کليوى پيشرونده شامل ازوتمي، اوليگورى همراه با غلظت سديم ادراى کمتر از ۱۰ ميلى‌مول در ليتر، هيپوتانسيون، و فقدان پاسخ به افزايش حجم مى‌باشد. مى‌تواند خودبه‌خودى باشد يا در اثر خونريزي، ديورز شديد، پاراسنتز، يا داروها (آمينوگليکوزيدها، NSAIDها، مهارکننده‌هاى ACE) به‌وجود آيد. به‌نظر مى‌رسد که در اثر تغيير شرايط هموديناميک کليه، افزايش سطوح ترومبوکسان واندوتلين سرم، و کاهش سطوح پروستاگلاندين ادرار به‌وجود آمده است. پروگنوز آن بد است. درمان: کارآزمائى افزايش حجم پلاسما، فايده TIPS مشکوک است، پيوند کبد در بيماران انتخابى.