ناهنجاری‌های فونکسیون کلیه

ازوتمى احتباس توليدات زائد نيتروژن‌دار دفع شده به‌وسيله کليه مى‌باشد. افزايش سطوح نيتروژن اوره ادرار (BUN) (> ۳۰ ميلى‌گرم در دسى‌ليتر) و کراتينين (> ۵/۱ ميلى‌گرم در دسى‌ليتر) به‌طور معمول بيانگر فونکسيون کليوى معيوب است. فونکسيون کليه به‌وسيله تعيين کليرانس کراتينين (CLcr) (طبيعى > ۱۰۰ ميلى‌ليتر در دقيقه) برآورد مى‌شود. CLcr ميزان فيلتراسيون گلومرولى (GFR) را به‌خصوص در سطوح پائين‌تر، بيشتر از حد واقعى برآورد مى‌کند. مارکرهاى ايزوتوپ (مانند ايوتالامات) برآورد دقيق‌ترى از GFR را امکان‌پذير مى‌سازند.

تظاهرات فونکسيون کليوى معيوب شامل موارد زير است: افزايش بيش از اندازه حجم، هيپرتانسيون، اختلالات الکتروليت (مانند هيپرکالمي، هيپوکلسمي، هيپرفسفاتمي)، اسيدوز متابوليک، اختلالات هورمونى (مانند مقاومت به انسولين، کمبود فونکسيونل ويتاميل D، هيپرپاراتيروئيدى ثانويه)، و اگر شديد باشد، 'اورمي' (يکى از موارد زير يا بيشتر: بى‌اشتهائي، لتارژي، گيجي، آستريسکي، پلوريت، پريکارديت، انتريت، خارش، اختلالات خواب و قوه چشائي، بوى بد نيتروژني).