تاریخچه

تاريخچه

سن، شغل، مواجهه با حيوان، موقعيت جنسي، تاريخچه سوءاستفاده از مواد مخدر، تاريخچه مصرف دارو، و سمپتوم‌هاى همراه که بر کار تشخيص اثر مى‌گذارند. آدنوپاتى در افراد بالاى ۴۰ سال با احتمال بيشترى داراى منشاء بدخيمى است. کشاورزان داراى انسيدانس بيشترى از بروسلوز و لنفوم مى‌باشند هم‌جنس‌بازان مذکر ممکن است دچار آدنوپاتى همراه به AIDS باشند. سوءاستفاده از الکل و تنباکو خطر بدخيمى را افزايش مى‌دهد. فنى‌توئين آدنوپاتى را القاء مى‌کند. وجود توأم آدنوپاتى سرويکال و گلودرد يا تب و تعريق شبانه (حاکى از منونوکلئوز)، همراه با کاهش وزن (حاکى از بيمارى هوچکين) بيانگر تشخيص‌هاى خاص است.

معاينه فيزيکى

محل آدنوپاتي، اندازه قوام گره، و وجود تندرنس در تشخيص افتراقى اهميت دارند. آدنوپاتى ژنراليزه (سه ناحيه آنوتاميک يا بيشتر) بيانگر عفونت سيستميک يا لنفوم است. آدنوپاتى ساب‌کلاوين يا اسکالن همواره غيرطبيعى است و بايد بيوپسى شود. گره‌هاى بزرگ‌تر از ۴ سانتى‌متر بايد فوراً بيوپسى شوند. گره‌هاى بسيار سفت که به بافت نرم اطراف فيکس شده‌اند معمولاً علامت کارسينوم متاستاتيک مى‌باشند. گره‌هاى دردناک اغلب خوش‌خيم مى‌باشند.

تست‌هاى آزمايشگاهى

معمولاً تست‌هاى آزمايشگاهى در شرايط آدنوپاتى لوکاليزه مورد نياز نمى‌باشند. اگر آدنوپاتى ژنراليزه ديده شود، بايستى بيوپسى اکسيزيونال گره براى تشخيص انجام شود و نسبت به تست‌هاى آزمايشگاهى گسترده ارجح است.